مقاله درباره بیماری اوتیسم در کودکان

بیش از 3.5 میلیون بزرگسال و کودک در ایالات متحده با اختلال طیف اوتیسم می جنگند. این تقریباً یک نوزاد از هر 68 نوزاد متولد شده است.

در چند سال اخیر افراد زیادی با هم بودند اوتیسم یک بیماری است قبلا شناخته شده است. این افزایش نشان می دهد که مردم باید در مورد آن آگاهی بیشتری داشته باشند. اما هنوز شایعات و باورهای غلط در مورد اوتیسم وجود دارد.

در این مقاله به 9 سناریو احتمالی می پردازیم در مورد اوتیسم نادان نباش پس با ما.

هنگامی که کودکان مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شوند ممکن است جوان باشند:

کودکان اوتیسمی را می توان در 18 ماهگی یا کمتر پیدا کرد. اما بیشتر عفونت ها در 24 ماهگی یا بالاتر رخ می دهند که در این مرحله از زندگی تشخیص قابل اعتماد تری خواهد بود.

کودکان اوتیستیک مشکلات اجتماعی خواهند داشت، اما این در سنین آنها رایج است.

هیچ آزمایش پزشکی یا آزمایش خون برای آن وجود ندارد تشخیص اوتیسم در دسترس نیست. بنابراین، پزشکان سعی می‌کنند از طریق آزمایش‌های رشدی رفتار کودک را ارزیابی کرده و سپس یک ارزیابی تشخیصی جامع و جامع در آن زمینه انجام دهند.

همچنین پزشکان توصیه می کنند که فرد مورد نظر به طور مرتب با پزشک متخصص مشورت کرده و رفتار او را تحت نظر داشته باشد.

انواع مختلفی از علائم وجود دارد:

علائم اوتیسم برای هر فردی ممکن است متفاوت باشد. در برخی افراد علائم بیماری خفیف و در برخی دیگر علائم رنگارنگ تر است.

اما علائم اوتیسم شامل مشکلات در مهارت های اجتماعی و رفتارهایی مانند بی احتیاطی، بازی نکردن با کودکان دیگر و عدم تماس چشمی است. کودکان اوتیستیک ممکن است رفتارهای خاصی را بارها و بارها تکرار کنند یا با اسباب بازی هایشان حواسشان پرت شود.

کمبود زبان نیز یکی از شایع ترین و شناخته شده ترین علائم این نوع بیماری است. 20 تا 30 درصد از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نتوانند از مهارت های زبانی و گفتاری خود به درستی استفاده کنند، اما این همیشه برای همه صدق نمی کند.

یکی دیگر از علائم هشدار دهنده این است که کودک به صدا بسیار حساس است، بسیار عصبانی است، به حرف های دیگران پاسخ نمی دهد، به چیزهای جالب و جالب اشاره نمی کند و دوست ندارد با کودکان دیگر بازی کند.

به نظر می رسد شیوع این بیماری در حال افزایش است:

آمار اوتیسم بسیار متفاوت است، اما CDC تخمین می زند که از هر 68 کودک، یک کودک با اوتیسم متولد می شود. در این مورد اختلاف نظر بین کارشناسان بسیار زیاد است.

برخی از کارشناسان بر این باورند که شیوع این گونه بیماری ها نتیجه ترکیبی از شیوع بیماری و بیماری است.

معیارهای آزمایش اوتیسم در حال تغییر است و این باعث افزایش کودکان مبتلا به اوتیسم شده است.

برخی از کارشناسان نیز معتقدند افزایش هوشیاری در افراد به تشخیص این گونه بیماری ها کمک کرده است. تغییرات در روش های تشخیصی و هوشیاری بیشترین تأثیر را در این زمینه داشته است، اما نه تنها. برای تعیین این ارقام به تحقیقات بیشتری نیاز است و چنین ارقامی به سادگی قابل اعتماد نیستند.

پسران بیشتر از دختران به این بیماری مبتلا می شوند:

اختلالات طیف اوتیسم در پسران این حدود 4.5 برابر بیشتر از دختران است، اما این یک کلیشه است که همه مبتلایان به اوتیسم سفید پوست هستند. افراد از هر نژاد و جنس ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

اگرچه پسران زودتر از دختران تشخیص داده می شوند، شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد تعداد افراد مبتلا به اوتیسم در بین دختران نیز مشخص است. عدم غربالگری اوتیسم برای دختران به دلیل انتظارات مردم از پسران است.

اکثر مردم معتقدند که دخترها خجالتی هستند و اگر خوب صحبت نکنند یا ترجیح دهند با خودشان بازی کنند طبیعی است.

همچنین این یک تصور غلط رایج است که پسرها باید با دوستان خود بازی کنند و سر و صدای بیشتری داشته باشند. وقتی می بینند پسر با دوستانش بازی نمی کند، با دقت به او نگاه می کنند و به همین دلیل است. تشخیص و تشخیص اوتیسم در پسران بیشتر.

اوتیسم می تواند قبل از تولد شروع شود:

دانشمندان هنوز نمی دانند چه عواملی باعث ابتلا به اوتیسم می شود. اکثر متخصصان بر این باورند که ترکیبی از ژنتیک و محیط ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد، اما بسیاری از موارد ناشناخته باقی مانده است.

شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد کودکان ممکن است قبل از تولد مبتلا به اوتیسم باشند. این نکته ی مهمی است.

اکثر مردم بر این باورند که اوتیسم یک مشکل تولید مثلی است زیرا سلول‌های مغز با سلول‌های این افراد متفاوت هستند. این سلول ها قبل از تولد نوزاد رشد می کنند.

تحقیقات نشان می دهد که مصرف برخی داروها در دوران بارداری ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد. والدین مسن تر در معرض خطر ابتلا به اوتیسم هستند. همچنین اگر یکی از فرزندان خانواده مبتلا به اوتیسم باشد، احتمال ابتلای سایر فرزندان خانواده به اوتیسم افزایش می یابد.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلات سلامتی دیگری نیز داشته باشند:

افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر در معرض خطر سایر مشکلات سلامتی هستند. حدود 1 درصد از افرادی که با این عارضه دست و پنجه نرم می کنند، دچار عفونت X خفیف هستند که یک بیماری مقاربتی است.

بیش از 39 درصد از افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی نیز صرع را تجربه می کنند. این افراد مستعد اضطراب، ADHD، افسردگی، مشکلات خواب، سوء تغذیه و مشکلات معده هستند.

این واکسن در افراد مبتلا به اوتیسم ایجاد نمی کند:

اگرچه در مورد ارتباط بین واکسن های دوران کودکی و اوتیسم اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد، شایعات هنوز وجود دارد. کارشناسان معتقدند این واکسن باعث ایجاد کودکان اوتیسم نمی شود.

این نظریه از سال 1998 و پس از یک مطالعه کوچک وجود داشت که نشان داد بین واکسن و اوتیسم ارتباط وجود دارد. مطبوعاتی که آن را منتشر کردند مورد انتقاد قرار گرفت و تحقیقات مورد انتقاد قرار گرفت.

پیش از این، مردم معتقد بودند که Thimerosal (مواد تشکیل دهنده برخی از واکسن ها) ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد، اما هیچ ارتباطی با این بیماری نداشت. مطالعات و تحقیقات نشان داده است که این واکسن با اوتیسم مرتبط نیست.

اولین اقدام یک مسئله بزرگ است:

هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما اقدام زودهنگام می تواند کمک کند. اکثر بزرگسالانی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند معتقدند که نیازی به درمان ندارند. در این مواقع از تحلیل رفتار کاربردی (ABA) و فیزیوتراپی، گفتار و کار استفاده می شود. به نظر می رسد شواهد زیادی برای ABA وجود دارد.

اغلب، ابتدا علت تنهایی کودک مشخص می شود. در این شرایط به کودکان آموزش داده می شود که چگونه با افراد دیگر ارتباط دیداری بهتری برقرار کنند.

هرچه زودتر کودک درمان و شروع شود، نتایج بهتری را می توان انتظار داشت. همچنین داروهایی برای کنترل علائم اوتیسم وجود دارد، مانند داروهای ضد افسردگی، ضد صرع، یا داروهایی برای کمک به تمرکز.

ارزیابی و مشارکت رایگان در دسترس است:

آیا فکر می کنید فرزندتان اوتیسم دارد؟ اگر چنین است، می توانید از یک ارزیابی رایگان استفاده کنید. اغلب مراکزی برای این کودکان وجود دارد که با کمی تحقیق می توانید آنها را پیدا کنید.