سیستم ایمنی اکتسابی یا اختصاصی

سیستم ایمنی اکتسابی یا سیستم ایمنی اکتسابی موضوعی است که در این مقاله از سری مقالات پزشکی مجله سلامت اپل به آن پرداخته شده است. یکی از دفاعیات سیستم ایمنی، گلبول‌های سفید خون (لکوسیت‌ها) است که از طریق رگ‌های خونی و سلول‌ها حرکت می‌کنند و میکروارگانیسم‌ها و مهاجمان دیگر را جستجو کرده و به آنها حمله می‌کنند. این محافظ دارای دو بخش است:

• سیستم ایمنی ذاتی
• نیروی دفاعی به دست آورد

تفاوت بین سیستم ایمنی طبیعی و اکتسابی

سیستم دفاع طبیعی دو تفاوت عمده با سیستم دفاع طبیعی دارد:

1. سیستم ایمنی اکتسابی، همانطور که از نامش پیداست، در بدو تولد وجود ندارد.
2. سیستم ایمنی اکتسابی، بر خلاف سیستم ایمنی ذاتی که به سرعت مبارزه می کند و نیازی به آگاهی قبلی از همه عوامل بیماری زا و ورود خارجی ها به بدن ندارد، نیازمند شناخت ویروس و آموزش است. در واقع سیستم ایمنی اکتسابی پس از تولد رشد و تکامل می یابد و در محافظت در برابر برخی بیماری ها نقش ایفا می کند. مبارزه با بیماری های عفونی عمده مانند سرخک، اوریون، دیفتری، کزاز، سل و بسیاری از عفونت های ویروسی و باکتریایی بر عهده سیستم ایمنی اکتسابی است.

فرآیند مطالعه سیستم ایمنی اکتسابی زمانی آغاز می شود که سیستم ایمنی فرد در معرض مهاجم خارجی قرار می گیرد و یک آنتی ژن خارجی را تشخیص می دهد. سپس، سیستم ایمنی می آموزد که چگونه به بهترین شکل به هر آنتی ژن حمله کند و شروع به ساختن حافظه برای آن آنتی ژن می کند. سیستم ایمنی اکتسابی را سیستم ایمنی نیز می نامند زیرا حمله خود را به آنتی ژن های خاصی که در معرض آن قرار گرفته اند کنترل می کند. چیزی که آن را متمایز می کند، توانایی یادگیری، سازگاری و به خاطر سپردن است.

انواع حفاظت موجود

سیستم ایمنی آنتی ژن را برای یادآوری هر سلول به خاطر می آورد. به این ترتیب وقتی یک سلول خارجی یا میکروب بیماری زا برای بار دوم وارد بدن می شود، سیستم ایمنی به سرعت ورود آن را به خاطر می آورد. سلول های سفید در بدن مسئول سیستم ایمنی به دست آمده هستند. اما لنفوسیت‌ها (سلول‌های T و سلول‌های B نوعی ایمنی اکتسابی هستند) از دیگر عوامل ایجاد ایمنی اکتسابی هستند. لنفوسیت ها به بدن اجازه می دهند تا آنتی ژن ها را ذخیره کند و داخل آن را از سطوح مضر (از جمله ویروس ها و باکتری ها) متمایز کند. لنفوسیت ها در جریان خون و سیستم لنفاوی گردش می کنند و در صورت نیاز وارد سلول ها می شوند. زیرا پس از برخورد، برخی از لنفوسیت ها به سلول های حافظه تبدیل می شوند. این سلول ها سال ها یا حتی دهه ها زندگی می کنند. هنگامی که سلول های حافظه در معرض آنتی ژن دوم قرار می گیرند، بلافاصله آن را تشخیص می دهند و به سرعت، شدیدا و به ویژه به آن آنتی ژن خاص پاسخ می دهند. به همین دلیل است که مردم بیش از یک بار به آبله یا سرخک مبتلا نمی شوند و این واکسن می تواند از برخی بیماری ها جلوگیری کند.

سلول های T از سلول های بنیادی در مغز استخوان تشکیل شده اند که به عضوی در قفسه سینه به نام تیموس مهاجرت می کنند. در آنجا آنها یاد می گیرند که آنتی ژن های بومی را از آنتی ژن های خارجی تشخیص دهند تا وارد طناب های بدن نشوند. به طور کلی، تنها سلول های T مجاز به بلوغ و ترک تیموس هستند زیرا یاد می گیرند که آنتی ژن های بدن را نادیده بگیرند. سلول های T بالغ در غدد لنفاوی ثانویه (غده لنفاوی، طحال، لوزه ها، آپاندیس و قسمت هایی از روده کوچک) ذخیره می شوند. این سلول ها در جریان خون و سیستم عصبی گردش می کنند. هنگامی که آنها با سلول های عفونی یا غیر طبیعی مواجه می شوند، حرکت می کنند و این سلول های خاص را جستجو می کنند.

سلول های B در مغز استخوان تشکیل می شوند. سلول های B دارای مکان های خاص (گیرنده) روی صورت خود هستند که به آنتی ژن ها اجازه می دهد تا بچسبند. سلول های B می توانند یاد بگیرند که آنتی ژن های مختلف را تقریباً به طور نامحدود تشخیص دهند. هدف اصلی سلول های B تولید آنتی بادی هایی است که آنتی ژن را با حمله یا حذف مستقیم آن علامت گذاری می کنند. سلول های B همچنین می توانند آنتی ژن ها را به سلول های T ارسال کرده و آنها را فعال کنند.

سیستم امنیتی موفق

عملکرد سیستم ایمنی اکتسابی ساده و مختصر است، زیرا ابتدا آنتی ژن های سلول خارجی شناسایی و به خاطر سپرده می شوند. سپس سیستم امنیتی بهترین راه را برای محافظت از خود در برابر این اپراتور خارجی پیدا کرده و استفاده می کند. این روش ممکن است برای میکروب های مختلف متفاوت باشد و سلول های ایمنی باید به مرور زمان این روش را یاد بگیرند و از آن استفاده کنند. به همین دلیل است که سیستم ایمنی را می توان یک سیستم ایمنی خاص نیز نامید، زیرا سلول های خاصی برای هر میکروب آموزش دیده و آماده می شوند.

این سلول‌ها برای مدت طولانی در بدن می‌مانند تا در صورت تماس مجدد با باکتری‌ها، ویروس‌ها یا سلول‌های خارجی به موجودات فضایی بازسازی شده و به آنها حمله کنند. پاسخ اولیه به سیستم ایمنی یک نوع سلول خارجی معمولاً پس از اولین ظهور کند است و ممکن است از هفته ها تا چند ماه ادامه یابد، اما در جلسه بعدی، زیرا سیستم ایمنی از سلول ها آگاه است و جنگ را یاد گرفته است. پاسخ ایمنی سریعتر و قوی تر خواهد بود. البته باید توجه داشت که سیستم های طبیعی و قابل تکثیر با یکدیگر و با مقاومت خارجی در تعامل هستند، اما در برخی بیماری ها و سلول های خارجی نقش یکی از آنها مهمتر و مهمتر است. برای بقیه.

در پایان

از مطالب فوق می توان دریافت که سیستم امنیتی اکتسابی جزء مهم و ضروری نیروی امنیتی است. عملکرد صحیح این سیستم به تقویت کلی سیستم ایمنی بستگی دارد که با مصرف مکمل های خوراکی حاوی آنتی اکسیدان های مفید، ویتامین ها و اسیدهای چرب مانند امگا 3 و همچنین مکمل های حاوی آنتی بادی های طبیعی (ایمونوگلوبولین ها) می توان به آن دست یافت. که شیر حیوانات غلیظ ترین است.

پرسش و پاسخ

1. دفاع اختصاصی چیست؟ سیستم امنیتی اختصاصی نام دیگری برای سیستم امنیتی اختصاصی است.
2. واکسن چیست؟ سیستم ایمنی را می توان آموزش داد، استفاده از واکسن و ورود میکروب های ضعیف به بدن به آموزش این سیستم کمک می کند.
3. آیا سیستم به دست آمده در طول زندگی با انسان ها ارتباط برقرار می کند؟ بله، این سیستم از بدو تولد در بدن وجود ندارد، اما به تدریج تمرین می کند و تا پایان عمر در بدن می ماند.

منابع

https://www.msdmanuals.com