سبک های مربیگری
شغل مربیگری آموزشگاه به مجموعه ای از وظایف و توانمندی های خاص که از یک مربی در سطح مورد نظر انتظار می رود اطلاق می شود. در حرفه پداگوژی عمومی حداقل توانمندی های آموزشی و حرفه ای، رفتارهای عاطفی و مهارت های غیر فنی و اخلاق حرفه ای از مربیان دوره آموزش استاندارد فنی و حرفه ای انتظار می رود. آموزش مربیگری مای مث از طریق تهی سازی محیط آموزشی (بازی، داستان، نمایش خلاق، شعر، فعالیت های گروهی و…) مهارت های شناختی کودکان را افزایش می دهد.
ویژگی های شیوه مربیگری همکاری و تشریک مساعی:
در شیوه همکاری، ورزشکار بیشتر مورد اعتماد واقع می شود که این امر تاثیر مثبتی بر تصور او از خودش دارد. این شیوه فضای اجتماعی، عاطفی را گسترده تر می سازد. ارتباطات و انگیزه را بهبود می بخشد و انگیزه ورزشکار از روی ترس مربی نیست بلکه رضایت خاطر اوست.
اشکالاتی نیز در این شیوه مشاهده می شود که از آن جمله می توان به این نکته اشاره نمود: مستلزم دارا بودن مهارت بیشتر از جانب مربی است تا بتواند خود را کنترل نماید. به عبارت دیگر، هر موفقیت به ندرت یک پاسخ کاملاً درست یا نادرست دارد و مربی باید بیش از شیوه آمرانه، روش خود را با افراد تطبیق دهد و چه بسا گاهی لازم باشد مربی پیروزی خود را فدای سلامت ورزشکاران کند.
ویژگی مربیان موفق:
- دانش ورزشی: هیچ چیزی نمی تواند جایگزین دانش مربی در زمینه تکنیک ها، قوانین، مقررات و راهبردهای رشته ورزشی که عهده دار مربیگری آن است بشود. فقدان دانش مهارت ها، خطر صدمه و ناامیدی پس از شکست های پیاپی را به دنبال دارد.
- انگیزه: مربی اگر تمام مهارت ها و دانش ها را دارا باشد بدون وجود انگیزه برای استفاده از آنها، یک مربی موفق نخواهد بود.
- انتقال فکر: مربیان موفق باید بتوانند فکر خود را به بازیکنان انتقال دهند چه در زمینه رفتارهای فردی و چه در زمینه رفتارهای تیمی، مربی برای انتقال فکر، باید صداقت داشته باشد و از قضاوت، ملامت، تحقیر، اسم گذاری و تهدیدهای تند که مانع ارتباط کارآمد و انتقال فکر هستند دوری کند.
کلید های موفقیت در مربیگری:
الف- ایجاد و تکامل برنامه حرکتی: بهتر است مهارت ها را به صورت کلی تمرین کنید تا بخش بخش، مراحل پیشرفت کار را محدود نموده و شبیه به بازی نگه دارید، سعی کنید تمرینات را نیز رقابتی و شبیه به خود بازی طراحی کنید تا نتایج بهتری بدست آورید.
ب- بهبود پاسخ ها: به بازیکنان اجازه دهید تا تحت شرایط مطلوب و دلخواه با مهارت ها مواجه شوند. تمریناتی را که دارای پراکندگی خوشایند و رضایت بخشی در زمان تمرین هستند و تمریناتی که خستگی شدیدی را ایجاد نمی کنند، در برنامه ی زمان بندی شده خود بگنجانید.
ج- ارائه بازخورد اطلاعاتی: مطمئن شوید فرصت های متعددی برای پاسخ دهی و بازخورد زیادی در مورد آن فرصت ها، وجود دارد. هر کاری که از دستتان بر می آید برای زیاد نمودن تلاش بازیکنان طی تمرین و افزایش معنی دار بازخورد اطلاعاتی انجام دهید. راه دیگر برای افزایش بازخورد اطلاعاتی، طراحی و انجام تمرینات بصورت رقابتی است.
نقش های مربی:
- رهبر: وقتی گروهی از افراد برای رسیدن به هدفی تلاش می کنند، معمولاً کسی باید مسئول باشد.
- پیرو: پیروی ضعف نیست بلکه نشانه ای از نیرومندی است.
- معلم: مربیان موثر معلم هستند.
- نقش الگو: مربیان در نمایش رفتارهای درست به عنوان الگویی برای پیروان خود هستند.
- تعیین کننده محدودیت: مربی باید گاهی اوقات رفتارهای معینی را محدود کند و برای اطمینان از آمادگی درست بازیکنان برای بهترین عملکرد در بازی چهارچوبی را در نظر بگیرد.
- روان شناس یا مشاور راهنما: مربی به عنوان مشاور با ورزشکار ملاقات می نماید تا با او درباره انتخاب راهبردهای مناسب برای غلبه بر عملکرد ضعیف و همچنین تعیین اهداف واقع بینانه و پیگیری میزان پیشرفت، تبادل نظر کند.
- دوست: عنصری از رفاقت در ارتباط سالم بین مربی و بازیکن وجود دارد حتی خارج از محدوده ورزشی.
- جانشین والدین: نقش مربی این نیست که والدین باشد، بلکه باید از همان هدف هایی حمایت کند که والدین برای فرزندان انجام می دهند.
- عضو خانواده: مربی باید مسئولیت های خانوادگی را بشناسد و خانواده باید عنصری پاداش دهنده و مطبوع از زندگی مربی باشد و منبعی از لذت و وسیله ای برای جلوگیری از فروپاشی و تنهایی باشد.
نمونه سئوالات مبحث جلسه دوم:
- شیوه های مربیگری را بیان نموده و یک مورد را به دلخواه توضیح دهید.
- ویژگی های مربی موفق را نام برده و یک مورد را شرح دهید.
- کلیدهای موفقیت در مربیگری را ذکر نموده و یک مورد را توضیح دهید.
- شش مورد از نقش های مربی را نام برده و یک مورد را به دلخواه بیان فرمائید.
سبک رهبری مربیگری چیست؟
بسیاری از چیزهایی که باید در مورد سبک رهبری مربیگری (Coaching Leadership Style) بدانیم، در این جمله خلاصه می شود: «رهبر یک مربی است.» مربی کسی است که به دیگران برای رسیدن به اهدافشان کمک می کند. کمک او می تواند آموزشی، تمرینی یا مشارکتی باشد. هر جنبه از ارتباط رهبر سازمان با تیم ها که باعث پیشرفت شخصی و مهارتی کارکنان شود، در سبک رهبری مربیگری جای می گیرد.
مربی به خود فکر نمی کند، بلکه با شناخت تک تک اعضای تیم به دنبال هدف نهایی است. به بیان ساده، شخصی که از سبک رهبری مربیگری استفاده می کند، کمتر به این فکر می کند که بهترین رهبر باشد! او بیشتر از پتانسیل تیم خود برای موفقیت بهره می برد. بنابراین به جای آنکه فقط امر و نهی کند، به تیم آموزش می دهد. آموزشگاه پویا ابتکار صداقت برترین برگزارکننده دوره آموزش مربیگری مای مث به صورت حرفه ای و با اعطای مدرک مربیگری معتبر در ایران می باشد.
اگر این شرایط در تیم شما وجود دارد، سبک رهبری مربیگری برایتان موثر واقع می شود:
- مشارکت و انگیزه در کارکنان بسیار پایین است.
- فرهنگ سمی یا بی اعتمادی در سازمان وجود دارد.
- بین اهداف سازمانی و اهداف شخصی ارتباطی وجود ندارد.
- به جای احساس تیم بودن، فردگرایی در سازمان حاکم است.
تفاوت سبک رهبری کوچینگ با سایر سبک های رهبری
ده ها سبک مختلف abacus وجود دارند، اما انتخاب یک روش کاربردی می تواند دشوار باشد. بسیاری از رهبران از سبک های مختلف برای ایجاد انگیزه و مدیریت تیم خود استفاده می کنند. با این حال، درک اینکه چگونه سبک رهبری مربیگری با سایر رویکردها متفاوت است، می تواند به شما دیدگاه واضحی از این سبک ارائه دهد. رهبری مربیگری بیشتر شبیه به موارد زیر است:
- دلسوز بودن: رهبران دلسوز با اعضای تیم خود همدلی می کنند. همدلی به معنای درک احساس متقابل است. رهبر خود را جای کارکنان قرار می دهد تا بتواند نیازهای آنها بهتر درک کند. همچنین دلسوزی باید از سر منطق باید نه صرفآً احساسات!
- دموکراتیک: دقیقاً مانند یک حکومت دموکراسی، این نوع رهبر به شدت بر نظرات و پیشنهادات اعضای تیم تکیه دارد. اولویت اصلی بر همکاری بین تیمی و مشارکت است و رهبر تنها تصمیم گیرنده نیست.
- ذهن آگاهی: رهبران باید کاملاً در لحظه حضور داشته باشند و به آنچه در حال رخ دادن است توجه کنند، نه اینکه الگوهای رفتاری خود را پیش فرض کارشان قرار دهند. ذهن آگاهی یعنی اینکه در حال حاضر چه اقدامی بهتر است که انجام شود.
- خدمتگزار: رهبرانِ خدمتگزار، می خواهند به جای اینکه افتخار همه کارها را به نام خود بزنند، آن را برای همه اعضا شریک شوند. خدمتگزار بودن به معنای فراموش کردن عملکرد خود و توجه به کارایی تیمی است.
سبک رهبری مربیگری با سبک های رهبری استبدادی، بوروکراتیک و تعاملی متفاوت است. این سبک های رهبری همگی ماهیتی سفت و سخت دارند و از قدرت به شکلی سنتی پیروی می کنند. نکته اصلی این است که سبک رهبری مربیگری با آنچه بسیاری از مردم به عنوان یک رهبر «سنتی» می دانند، مطابقت ندارد. این سبک بیشتر در مورد حمایت و همکاری است و مفاهیمی مانند کنترل، نظارت و قدرت مطلقه در آن وجود ندارد.