قویترین قرص شل کننده عضلات پا چیست و آیا عوارض دارد؟
انواع قرص شل کننده عضلانی که در دسترس هستند، برای اسپاس های متفاوتی تجویز می شوند. برخی برای اسپاسم های عصبی ناشی از بیماری و برخی گرفتگی های عضلانی ساده را پوشش می دهند. باید هنگام مصرف هر کدام از انواع قرص شل کننده عضلانی و حتی قویترین قرص شل کننده عضلات پا به هدف درمانی آن توجه کرد تا از ایجاد عوارض احتمالی جلوگیری کرد. پزشکان برای افرادی که درد و اسپاسم عضلانی دارند، شل کننده های عضلانی را بر اساس عامل ایجادی آن توصیه می کنند. شل کننده های عضلانی برای همه بی خطر نیستند.
انواع قرص شل کننده عضلانی در چند دسته قرار می گیرند
شل کننده های عضلانی دو دسته از داروها را شامل می شوند:
دسته اول: داروهای ضد اسپاسمی که از طریق سیستم عصبی مرکزی به رفع گرفتگی عضلانی کمک می کنند. آن ها مانع انتقال نورون ها در مغز می شوند.
دسته دوم: ضد اسپاسم هایی که به طور مستقیم بر نخاع یا ماهیچه های اسکلتی با هدف بهبود سفتی و اسپاسم عضلانی تاثیر می گذارند.
داروهای ضد اسپاسم و ضد اسپاسم علائم و عوارض متفاوتی دارند. از آنجایی که این داروها عملکرد متفاوتی دارند فرد هرگز نباید آن ها را به جای یکدیگر استفاده کند یا یک نوع دیگر را جایگزین کند. البته باید اشاره کنیم که استفاده از کمربند پلاتینر اصل به عنوان روشی بدون خطر برای رفع اسپاسم در این ناحیه بسیار عالی است. این کمربند با داشتن سه تکنولوژی اولتراسوند، اینفرارد و کلاک پالس به راحتی هر گونه گرفتگر در کمر باشد را درمان می کند.
چرا گرفتگی عضلات پیش می آید؟
گرفتگی عضلات می تواند به دلیل متعددی ایجاد شود. در ادامه به بررسی برخی از این علل پرداخته ایم.
علل گرفتگی عضلات:
- فعالیت فیزیکی شدید: وقتی عضلات بیش از حد استفاده می شوند، احتمال گرفتگی بالا می رود.
- کمبود مواد معدنی: کمبود پتاسیم، مگنزیم، یا کلسیم می تواند به گرفتگی عضلات منجر شود.
- تنش و استرس: تنش عصبی می تواند باعث تنش عضلانی و در نتیجه گرفتگی عضلات شود.
- نامتعادل بودن الکترولیت ها: عدم تعادل الکترولیت ها می تواند به گرفتگی عضلات منجر شود.
- اشتباهات در تمرین: تمرینات نادرست یا بدون استفاده از تجهیزات مناسب می تواند منجر به گرفتگی عضلات شود.
راه های پیشگیری از گرفتگی عضلات:
گرم کردن قبل از ورزش: این کار می تواند ریسک گرفتگی عضلات را کاهش دهد.
هیدراتاسیون: نوشیدن مایعات کافی برای حفظ تعادل الکترولیتی مهم است.
اصلاح سبک زندگی: کاهش استرس و تغذیه مناسب می تواند در پیشگیری از گرفتگی عضلات موثر باشد.
قوی ترین قرص های شل کننده عضلات
شل کننده های عضلات داروهایی هستند که برای کاهش تنش و درد عضلات استفاده می شوند. این داروها معمولاً در مواردی مانند اسپاسم عضلانی، صدمات ورزشی یا عمل های جراحی تجویز می شوند.
- 1. باکلوفن (Baclofen)
باکلوفن یک شل کننده عضلات مرکزی است که برای کاهش اسپاسم ها، درد، و تنش عضلانی مورد استفاده قرار می گیرد. معمولاً برای بیماران با اختلالات مثل مولتیپل اسکلروزیس، اسپاستیسیته، و آسیب های نخاعی تجویز می شود.
موارد استفاده:
- اسپاسم عضلانی
- مولتیپل اسکلروزیس
- آسیب های نخاعی
نحوه مصرف باکلوفن:
دوزاژ باکلوفن بستگی به شدت علایم و تجویز پزشک دارد. دوز ابتدایی معمولاً 5 میلی گرم سه بار در روز است که ممکن است تا حداکثر 80 میلی گرم در روز افزایش یابد.
عوارض جانبی باکلوفن:
- خواب آلودگی یا سرگیجه
- خشکی دهان
- اختلالات گوارشی
- اختلالات تنفسی در دوزهای بالا
- 2. کاریسوپرودول (Carisoprodol)
کاریسوپرودول یک داروی شل کننده عضلات اسکلتی است که برای مدیریت اسپاسم های عضلانی و درد های مرتبط با شرایط مانند آسیب های عضلانی یا اختلالات اسکلتی مورد استفاده قرار می گیرد.
موارد استفاده:
- اسپاسم عضلانی
- درد عضلانی
- اختلالات اسکلتی
نحوه مصرف:
دارو معمولاً به صورت قرص 350 میلی گرمی در دسترس است. دوزاژ و تعداد دفعات مصرف باید توسط پزشک تعیین شود.
عوارض جانبی:
- خواب آلودگی و کوفتگی
- سردرد
- اختلالات گوارشی مانند تهوع یا بی اشتهایی
- لرز یا تیک های عضلانی
نکات مهم:
کاریسوپرودول ممکن است با داروهای دیگر، مانند آرام بخش ها، تداخل داشته باشد.
مصرف همزمان با الکل یا دیگر مواد مخدر می تواند عوارض جانبی را تشدید کند.
دارو باید با دقت و تحت نظر پزشک مصرف شود، چرا که ممکن است برخی از افراد وابستگی به آن ایجاد کنند.
- 3. سیکلوبنزاپرین (Cyclobenzaprine)
موارد استفاده: درد عضلانی ناشی از اسپاسم یا صدمات
نحوه مصرف: 5 تا 10 میلی گرم، سه بار در روز
عوارض جانبی: خشکی دهان، خواب آلودگی، تاری دید
- 4. متوکاربامول (Methocarbamol)
متوکاربامول یک نوع شل کننده عضلانی است که معمولاً برای کاهش درد و اسپاسم عضلانی تجویز می شود. این دارو عمدتاً برای درمان درد ناشی از آسیب ها، اسپاسم ها، و بیماری های مرتبط با عضلات و اسکلت استفاده می شود.
موارد استفاده:
- اسپاسم عضلانی
- صدمات مرتبط با ورزش یا آسیب ها
- درد مرتبط با عضلات و اسکلت
نحوه مصرف متوکاربامول:
دوزاژ این دارو معمولاً بستگی به شدت علایم و توصیه های پزشک دارد. در بسیاری از موارد، 500 تا 750 میلی گرم از متوکاربامول چهار بار در روز تجویز می شود.
عوارض جانبی متوکاربامول:
- خواب آلودگی یا سرگیجه
- تهوع یا استفراغ
- تاری دید یا دیگر مشکلات در دید
- اختلالات گوارشی
تذکر برای مصرف قرص متوکاربامول:
مصرف همزمان متوکاربامول با الکل یا دیگر داروهای شل کننده می تواند عوارض جانبی را تشدید کند. همچنین اگر شما از بیماری های کلیوی یا کبدی رنج می برید، قبل از مصرف این دارو حتماً با پزشک خود مشاوره کنید.
داروهای بدون نسخه درمان اسپاسم عضلانی
معمولا توصیه می شود برای درمان اسپاسم های عضلانی ناشی از کمردردهای شدید یا سردردهای عصبی، پیش از هرچیز از داروهای بدون نسخه برای گرفتگی عضلات استفاده شود. قرص شل کننده عضلات کمر و داروی شل کننده عضلات کمر اسپاسم های عضلانی را تسکین می دهند. از داروهای بدون نسخه می توان به داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، استامینوفن یا ترکیبی از این داروها اشاره کرد.
1. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی جلوی مواردی در بدن را که موجب التهاب و درد می شوند می گیرند. این داروها، هم با نام عمومی و هم با نام برند و تجاری در دسترس اند و بدون نسخه فروخته می شوند. نسخه های قوی تر این دارو با تجویز پزشک فروخته می شوند. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی به صورت قرص، کپسول یا سوسپانسیون تولید می شوند. همچنین، این داروها به شکل جویدنی نیز برای کودکان تهیه می شود. از عوارض جانبی آنها می توان به ناراحتی معده و سرگیجه اشاره کرد. ایبوپروفن (ادویل، مورتین) و ناپروکسن ( آلیو) از انواع داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند.
2. استامینوفن
استامینوفن (تایلنول) جلوی مواردی در بدن را که موجب درد می شوند می گیرد. این دارو، هم با نام عمومی و هم با نام برند و تجاری در دسترس است و به شکل قرص و کپسول های سریع رهش و آهسته یا پیوسته رهش و قرص های جویدنی و محلول های خوراکی تولید می شود. ترکیبات کپسول های سریع رهش به سرعت و آهسته یا پیوسته رهش به تدریج در بدن آزاد می شوند. رایج ترین عوارض جانبی استامینوفن تهوع و ناراحتی معده است. البته یک سری داروی گیاهی شل کننده عضلات به ویژه عضلات کمر در بازار وجود دارد که می توانید آنها را جایگزین داروهای شیمیایی کنید.
داروهای آف لیبل برای درمان اسپاستیسیته عضلانی
برخی از داروها در ابتدا برای درمان بیماری مشخص و گروه سنی مشخصی تأیید، ساخته و تجویز می شوند ولی به مرور زمان، برای درمان بیماری های دیگری هم کارآمد تشخیص داده و تجویز می شوند. به این داروها داروهای آف لیبل (Off-label) یا بدون برچسب می گویند. داروهای زیر به عنوان داروی شل کننده عضلات تأیید نشده اند ولی به اصطلاح، آف لیبل هستند و در صورت تجویز پزشک، در درمان علائم اسپاستیسیته عضلانی مؤثرند:
1. بنزودیازپین
بنزودیازپین ها داروهای آرام بخشی اند که در شل و رها کردن عضلات مؤثرند. این داروها با افزایش اثر انتقال دهنده های عصبی خاصی، اسپاسم عضلات را درمان می کنند. انتقال دهنده های عصبی نوعی مواد شیمیایی اند که پیام های بین سلول های مغزی را تقویت می کنند. داروهای بنزودیازپین عوارض جانبی ای همچون خواب آلودگی، عدم تعادل و اختلال در حافظه دارند. در ضمن، این داروها اعتیاد آور نیز هستند.
از برخی داروهای بنزودیازپین ها می توان موارد زیر را نام برد:
لورازپام (آتیوان)؛
آلپرازولام (زاناکس)؛
کلونازپام (کلونوپین).
2. کلونیدین
کلونیدین با جلوگیری از ارسال علائم درد از عصب ها به مغز یا ایجاد اثری آرام بخش، عضلات را شل و درد را آرام می کند. کلونیدین را نباید با داروهای شل کننده عضلات دیگر مصرف کرد؛ مثلا مصرف کلونیدین با تیزانیدین فشار خون را تا حد بسیار زیادی کاهش می دهد. این دارو، هم با نام عمومی و هم با نام برند و تجاری در دسترس است.
3. گاباپنتین
گاباپنتین (نورونتین) داروی ضدتشنج است و به طور معمول برای درمان تشنج از آن استفاده می شود. هنوز روش کار این دارو در درمان علائم اسپاستیسیته عضلانی به روشنی شناخته نشده است. این دارو، هم با نام عمومی و هم با نام برند و تجاری در دسترس است.
ویتامین های شل کننده عضلات
در پاسخ به سوال آیا کمبود ویتامین می تواند باعث گرفتگی عضلات شود؟ باید پاسخ داد که بله. در حقیقت، فقدان برخی ویتامین ها و مواد معدنی در سیستم بدنی می تواند منجر به اسپاسم یا گرفتگی عضلانی شود.
ویتامین B1 و تاثیر آن بر گرفتگی عضلات
ویتامین B1 که محلول در آب است و توسط بدن تولید نمی شود، از جمله مواد غذایی است که باید به بدن ارائه شود. این ویتامین بر کارکرد سیستم عصبی و حرکت الکترولیت ها در سلول های عضلانی تاثیر می گذارد. منابع غذایی مانند غلات کامل، برنج قهوه ای، گوشت مرغ و لوبیا می توانند مقدار ویتامین B1 لازم برای بدن را فراهم کنند. کمبود ویتامین B1 باعث گرفتگی عضلات می شود.
تاثیر کمبود ویتامین B12 و اسپاسم های عضلانی
ویتامین B12 یا کوبالامین، بر تولید گلبول های قرمز و عملکرد سیستم عصبی تاثیر می گذارد. برای جلوگیری از گرفتگی عضلات، منابع غذایی حیوانی مانند جگر، گوشت گاو و تخم مرغ بسیار مفید هستند.
ویتامین D برای سلامت عضلات
کمبود ویتامین D می تواند به کاهش توده عضلانی منجر شود و درد و ضعف عضلات ایجاد کند. ماهی سالمون، ساردین، تخم مرغ و نور آفتاب از منابع خوب این ویتامین هستند. در صورت کمبود شدید، استفاده از مکمل های ویتامین D طبق تجویز پزشک توصیه می شود.
منیزیم، عنصر معدنی مهم برای عضلات
اگرچه منیزیم به عنوان یک ویتامین شناخته نمی شود، این عنصر معدنی در انتقال کلسیوم و پتاسیوم به عضلات نقش دارد. کمبود آن می تواند به گرفتگی عضلات منجر شود. استخوان ها اصلی ترین منبع منیزیوم در بدن هستند و کلیه ها نیز در تنظیم میزان آن نقش دارند. به طور کلی، در صورت کمبود ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز، عضلات به گرفتگی و اسپاسم پرداخته و این موضوع می تواند علائمی مانند درد و ضعف عضلانی را ایجاد کند. لذا توصیه می شود که با پزشک مشورت کنید تا در مورد روش های مصرف مناسب و مکمل های غذایی به شما راهنمایی کند. مراجعه به بهترین دکتر تغذیه جهت دریافت برنامه مناسب توصیه می شود.