فیلم و هنر

درباره فیلم «پرونده پاراداین» / چشم‌ها


مجله نماوا، حمید عبدالحسینی

هر فیلم هیچکاک همیشه دارای نکات و شخصیت‌های مختلف است که احتمالاً در یک دوره زمانی طولانی به طور عمیق مورد بحث قرار می‌گیرند و چیزهای زیادی در مورد سینماها یاد می‌گیرند.

«پرونده بهشت» بی‌نظیر است و مانند دیگر ساخته‌های خالقش، حاوی انبوهی از داستان، پیشینه و ایده‌ها و عناصر یک فیلمساز به‌عنوان نویسنده است. در اینجا نیز هیچکاک از یکی از رایج‌ترین همسرش که متهم است استفاده می‌کند و در درام از آن حمایت می‌کند و سناریوها و شخصیت‌هایی را درباره موقعیت مرکزی شکل می‌دهد.

بر اساس علایق زندگی هیچکاک، فیلم بر اساس تبادل نظر بین شخصیت ها ساخته شده است و دوربین به عنوان ابزاری برای تکرار جنبه های بصری اثر عمل می کند به گونه ای که سکوت انسان تبدیل به حالت رمز و راز می شود. تبدیل به یک راز می شود.

در «پرونده بهشت»، هیچکاک از تم مورد علاقه‌اش استفاده می‌کند، دست دادن با مردان پس از گرفتار شدن در احساسات زنانه در فیلم‌هایش، و شات بلندش که دوربین تونی را هنگام خروج از دادگاه از زاویه‌ای پایین به دلیل خستگی‌اش می‌گیرد. . و تنهایی پس از آن، او بر هر اتفاقی که در طول فیلم برایش می افتد تمرکز می کند و یکی از الگوهای تطبیق محتوا و فرم را نشان می دهد.

Paradise Case یکی از خلاقیت‌های هیچکاک را در خلق مجموعه‌ای ثابت از تصاویر، دیالوگ‌های عالی، عکاسی و بازیگری به عنوان نتیجه نهایی قرار می‌دهد و توانایی او در جذب مخاطب و ایجاد جذابیت را تایید می‌کند.

این فیلم را در Experience تماشا کنید

دکمه بازگشت به بالا