جلوگیری از شکستن ناخن

شکستن ناخن ها، مشکلی رایج است که بسیاری از افراد با آن دست و پنجه نرم می کنند و می تواند نشانه ای از کمبودهای تغذیه ای، عوامل محیطی یا حتی برخی مشکلات سلامتی باشد. برای جلوگیری از این عارضه، توجه به مراقبت صحیح از ناخن ها، تغذیه مناسب و محافظت در برابر آسیب های فیزیکی ضروری است. ناخن های سالم و مستحکم، نه تنها زیبایی دست ها را دوچندان می کنند، بلکه شاخصی از سلامت عمومی بدن نیز به شمار می آیند.

ناخن ها، این ساختارهای کراتینی مقاوم، نقش مهمی در محافظت از نوک انگشتان دست و پا ایفا می کنند. اما زمانی که با مشکل ناخن های شکننده مواجه می شویم، فعالیت های روزمره دشوار شده و ظاهر ناخن ها نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. درک علل این شکنندگی و اتخاذ راهکارهای پیشگیرانه، گامی اساسی در جهت حفظ سلامت و استحکام ناخن ها است. این مقاله به بررسی دقیق جنبه های مختلف شکستن ناخن، از علل شایع تا راهکارهای درمانی و پیشگیرانه، می پردازد تا به شما در داشتن ناخن هایی قوی و زیبا یاری رساند.

ناخن شکننده

ناخن های شکننده، که در اصطلاح پزشکی با عناوینی چون اونیکورکسیس (برآمدگی های طولی) و اونیکوسکیزیا (لایه لایه شدن) شناخته می شوند، یکی از مشکلات رایج در سلامت ناخن به شمار می روند. این وضعیت با خشکی، زبری و تیرگی سطح ناخن همراه است و به وضوح نشان دهنده کاهش استحکام ناخن هاست. اونیکورکسیس، به شکل شیارهای عمودی روی ناخن ظاهر می شود و مستقیماً به افزایش آسیب پذیری ناخن منجر می شود. در مقابل، اونیکوسکیزیا به جدایی لایه های انتهایی صفحه ناخن اشاره دارد که اغلب به پوسته شدن و خرد شدن ناخن می انجامد. این سندرم به ویژه در زنان بالای 50 سال شایع تر است و تقریباً 20 درصد از جمعیت را درگیر می کند.

علائم سندرم ناخن شکننده

سندرم ناخن شکننده با علائم مشخصی همراه است که شامل شکستگی آسان، ورقه ورقه شدن و خرد شدن ناخن ها می شود. افراد مبتلا معمولاً از اینکه ناخن هایشان به سادگی می شکند و نمی توانند طول خود را حفظ کنند، شکایت دارند. این مشکل بیشتر در سه ناخن اول دست ها مشاهده می شود، اما شکنندگی ناخن دست به مراتب شایع تر از ناخن پا است. در حالی که ناخن های پا با افزایش سن تمایل به ضخیم تر شدن و سفت شدن دارند، ناخن های دست معمولاً نازک تر و حساس تر به شکستگی می شوند.

این اختلال می تواند ناشی از عوامل متعددی باشد که به تغییرات ساختاری ناخن منجر می شوند یا به آن ها آسیب می رسانند. ناخن از پروتئین کراتین تشکیل شده و رشد آن به عواملی مانند عروق خونی و وضعیت التهابی بدن وابسته است. هرگونه اختلال در فرآیند رشد ناخن، می تواند به ناهنجاری هایی در صفحه ناخن منجر شود. علائم شکنندگی ناخن ممکن است به دلیل پیری فیزیولوژیک، بیماری های التهابی ناخن، عوامل سیستمیک، مصرف برخی داروها، تروما (آسیب فیزیکی) و شرایط شغلی خاص رخ دهد که ناخن ها را در معرض مواد شیمیایی یا ضربه قرار می دهد.

چند علت شایع شکستن ناخن ها

شکستن ناخن ها می تواند به دلایل گوناگونی اتفاق بیفتد که برخی از آن ها به سبک زندگی و مراقبت های روزمره بازمی گردد و برخی دیگر ریشه های عمیق تری در سلامت عمومی بدن دارند. یکی از مهم ترین عوامل، مواجهه مکرر با آب و مواد شوینده است. آب می تواند روغن طبیعی ناخن را از بین ببرد و منجر به خشکی و شکنندگی آن شود. استفاده مداوم از لاک ناخن و به ویژه پاک کننده های حاوی استون، به دلیل خواص خشک کننده قوی، می تواند ساختار ناخن را تضعیف کند.

عادات غلطی مانند استفاده از ناخن ها به عنوان ابزار برای باز کردن اشیاء، جویدن ناخن، یا جدا کردن کوتیکول (پوست اطراف ناخن که نقش محافظتی دارد)، به طور مستقیم به آسیب و شکستگی ناخن ها منجر می شوند. همچنین، ضربه های مکرر و خفیف، مانند تایپ کردن زیاد با کیبورد یا استفاده از گوشی هوشمند، می توانند باعث ترک خوردگی یا ساییدگی لبه های ناخن شوند. عوامل محیطی نظیر هوای خشک و سرد نیز به تشدید خشکی و شکنندگی ناخن ها کمک می کنند.

در کنار عوامل خارجی، وضعیت سلامت داخلی بدن نیز تأثیر بسزایی بر استحکام ناخن ها دارد. کمبودهای تغذیه ای، به ویژه فقر ویتامین ها و مواد معدنی ضروری، می تواند ناخن ها را ضعیف و آسیب پذیر کند. بیماری های زمینه ای مانند کم خونی ناشی از فقر آهن، کم کاری تیروئید و برخی بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس نیز می توانند از علل اصلی شکنندگی ناخن باشند. در برخی موارد، مصرف داروهای خاص یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی در محیط کار نیز می تواند به سلامت ناخن ها آسیب برساند.

کمبود ویتامین و شکنندگی ناخن ها

یکی از مهم ترین دلایل شکنندگی ناخن ها، کمبود ویتامین ها و مواد مغذی حیاتی در بدن است. ناخن ها برای رشد و استحکام به مجموعه ای از ویتامین ها و مواد معدنی نیاز دارند. بیوتین، که به ویتامین B7 یا ویتامین H نیز معروف است، نقش کلیدی در سلامت ناخن ها ایفا می کند. تحقیقات نشان داده اند که مصرف مکمل بیوتین می تواند به تقویت ناخن ها و کاهش شکستگی آن ها کمک کند و در صورت کمبود، منجر به برآمدگی ها و ضعف در بستر ناخن می شود.

ویتامین B12 (کبالامین) نیز برای سلامت ناخن ها ضروری است و کمبود آن می تواند به تغییر رنگ ناخن ها به آبی کامل، رنگدانه های آبی مایل به سیاه با رگه های تیره طولی، یا حتی رنگدانه های قهوه ای منجر شود. این ویتامین در جذب آهن و تولید گلبول های قرمز خون نقش دارد که هر دو برای اکسیژن رسانی کافی به سلول های ناخن و رشد سالم آن ها حیاتی هستند. همچنین، اسید فولیک (ویتامین B9) در ساخت گلبول های قرمز و تکثیر سلول های جدید نقش دارد و کمبود آن می تواند باعث تغییر رنگ و افزایش شکنندگی ناخن ها شود.

فقر آهن یکی دیگر از دلایل عمده شکنندگی ناخن هاست که می تواند منجر به ظاهر مقعر یا قاشقی شدن ناخن ها (کویلونیشیا) شود. آهن برای حمل اکسیژن به بافت ها، از جمله ناخن ها، حیاتی است و کمبود آن مستقیماً بر استحکام ناخن تأثیر می گذارد. ویتامین C نیز برای تولید کلاژن، پروتئین ساختاری مهم در ناخن ها، ضروری است و کمبود آن می تواند به ضعف و کاهش سرعت رشد ناخن ها منجر شود. علاوه بر این، کمبود روی (زینک) می تواند باعث ایجاد لکه های سفید روی ناخن و کاهش استحکام آن شود. منیزیم نیز با تنظیم تعادل رطوبت در سلول ها، به حفظ رطوبت و انعطاف پذیری ناخن ها کمک می کند. اسیدهای چرب امگا 3 نیز برای حفظ هیدراتاسیون ناخن ها و جلوگیری از خشکی و ترک خوردگی آن ها نقش مهمی دارند. در نهایت، کمبود ویتامین D می تواند به پوسته پوسته شدن و شکنندگی ناخن ها منجر شود.

راه های جلوگیری از شکستن ناخن

برای جلوگیری از شکستن ناخن ها و حفظ سلامت آن ها، رعایت یک روتین مراقبتی جامع و توجه به عوامل محیطی و تغذیه ای بسیار اهمیت دارد. این راهکارها شامل مراقبت های موضعی، حفاظت فیزیکی و اصلاح عادات روزمره می شود که در کنار یکدیگر، به تقویت ناخن ها و افزایش مقاومت آن ها کمک می کنند. هدف اصلی، حفظ رطوبت و انعطاف پذیری ناخن و محافظت آن در برابر آسیب های مکانیکی و شیمیایی است.

مراقبت از ناخن ها

مراقبت صحیح از ناخن ها یکی از مهم ترین گام ها برای جلوگیری از شکنندگی آن هاست. اولین قدم، کوتاه نگه داشتن ناخن هاست. ناخن های بلند بیشتر در معرض ضربه و شکستگی قرار می گیرند. بهترین زمان برای کوتاه کردن ناخن ها، پس از حمام است، زیرا در این حالت ناخن ها نرم تر هستند و کمتر آسیب می بینند. برای سوهان کشیدن، از یک سوهان مناسب استفاده کنید و ناخن ها را تنها در یک جهت (جهت رشد ناخن) سوهان بکشید. از حرکات رفت و برگشتی که می تواند باعث ترک خوردگی و لایه لایه شدن ناخن شود، خودداری کنید.

کوتیکول یا همان پوست اطراف ناخن، یک لایه محافظتی مهم است که از ورود آب و باکتری به بستر ناخن جلوگیری می کند. از چیدن یا جویدن کوتیکول خودداری کنید، زیرا این کار لایه محافظ را از بین برده و ناخن را در برابر عفونت آسیب پذیر می کند. می توانید با استفاده از یک ابزار مناسب و با ملایمت، کوتیکول را به عقب هل دهید، اما از اعمال فشار مستقیم یا بریدن آن پرهیز کنید. همچنین، انتخاب محصولات مناسب برای ناخن ها نیز حائز اهمیت است.

لاک پاک کن های حاوی استون می توانند روغن طبیعی ناخن را از بین ببرند و باعث خشکی و شکنندگی آن شوند. بهتر است از لاک پاک کن های بدون استون و ترجیحاً حاوی روغن های مرطوب کننده استفاده کنید. استفاده مکرر از لاک ناخن نیز می تواند به سلامت ناخن آسیب برساند؛ بهتر است پس از چند روز، لاک را پاک کرده و به ناخن ها فرصت دهید تا نفس بکشند و بازسازی شوند. در نهایت، از استفاده از ناخن ها به عنوان ابزار برای باز کردن قوطی ها، کندن برچسب ها یا انجام کارهای سنگین خودداری کنید تا از آسیب های فیزیکی به ناخن جلوگیری شود.

استفاده از مرطوب کننده

رطوبت رسانی کافی به ناخن ها و پوست اطراف آن ها، نقش حیاتی در حفظ سلامت و انعطاف پذیری ناخن ها دارد. ناخن های خشک به مراتب بیشتر مستعد شکستگی و لایه لایه شدن هستند. استفاده منظم از کرم ها و لوسیون های مرطوب کننده دست، به ویژه آن هایی که حاوی لانولین، آلفا هیدروکسی اسیدها، ویتامین E، یا روغن های طبیعی مانند روغن آرگان، روغن جوانه گندم و آلوئه ورا هستند، می تواند به بازگرداندن و حفظ رطوبت ناخن ها کمک کند. این محصولات با ایجاد یک سد محافظ روی سطح ناخن، از تبخیر آب جلوگیری کرده و ناخن را نرم و انعطاف پذیر نگه می دارند.

بهترین زمان برای استفاده از مرطوب کننده، بعد از هر بار شستشوی دست ها، به خصوص در هوای سرد و خشک، و یا پس از پاک کردن لاک ناخن است. کرم مرطوب کننده را به آرامی روی ناخن ها و کوتیکول ماساژ دهید تا به خوبی جذب شود. استفاده از روغن کوتیکول نیز می تواند به طور خاص به آبرسانی و نرم کردن پوست اطراف ناخن کمک کند و از خشک شدن و ترک خوردن آن جلوگیری نماید. این روغن ها معمولاً غلظت بالاتری از مواد مغذی و مرطوب کننده دارند و به تقویت بستر ناخن نیز کمک می کنند.

برای حداکثر اثربخشی، می توانید قبل از خواب، دست ها، پاها و ناخن های خود را به خوبی با یک مرطوب کننده غلیظ ماساژ دهید. این کار باعث می شود ناخن ها در طول شب به خوبی آبرسانی شوند. همچنین، نوشیدن مقدار کافی آب در طول روز برای حفظ هیدراتاسیون کلی بدن و به تبع آن، سلامت ناخن ها، بسیار مهم است. ناخن ها مانند سایر بافت های بدن برای حفظ استحکام و یکپارچگی خود به مایعات کافی نیاز دارند. کمبود آب می تواند منجر به خشکی، شکنندگی و پوسته پوسته شدن ناخن ها شود.

حفاظت از دست و ناخن ها

محافظت فیزیکی از دست ها و ناخن ها در برابر عوامل آسیب زا، گامی اساسی در پیشگیری از شکستگی آن هاست. هنگام انجام کارهای منزل، به ویژه شستشوی ظروف، نظافت با مواد شوینده قوی یا هر فعالیتی که دست ها را در معرض آب و مواد شیمیایی قرار می دهد، استفاده از دستکش های لاستیکی یا نخی ضروری است. مواد شیمیایی موجود در شوینده ها می توانند روغن طبیعی ناخن را از بین ببرند و باعث خشکی، نرم شدن و در نهایت شکنندگی ناخن ها شوند. دستکش ها یک سد محافظ ایجاد می کنند که از تماس مستقیم این مواد با پوست و ناخن جلوگیری می کند.

علاوه بر مواد شوینده، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هوای سرد و خشک نیز می تواند باعث خشکی و شکنندگی ناخن ها شود. در فصول سرد سال یا در محیط های خشک، حتماً از دستکش استفاده کنید تا رطوبت طبیعی پوست و ناخن ها حفظ شود. استفاده از ضدعفونی کننده های دست که معمولاً حاوی الکل هستند، نیز می تواند به خشکی ناخن ها منجر شود. در صورت نیاز به استفاده از ضدعفونی کننده، سعی کنید از محصولات با فرمولاسیون ملایم تر استفاده کرده و بلافاصله پس از آن، دست ها و ناخن های خود را با یک کرم مرطوب کننده آبرسانی کنید.

از استفاده از ناخن ها به عنوان ابزار برای باز کردن درها، کندن برچسب ها یا انجام کارهای مشابه خودداری کنید. این عادت به ظاهر بی ضرر، می تواند باعث وارد آمدن ضربه های کوچک و مکرر به ناخن شود که به تدریج منجر به ضعف و شکستگی آن می گردد. در محیط کار، به خصوص در مشاغلی که با مواد شیمیایی، حلال ها یا ابزارهای سنگین سروکار دارند، رعایت نکات ایمنی و استفاده از دستکش های محافظ مناسب، برای حفظ سلامت دست ها و ناخن ها حیاتی است. در صورت هرگونه تماس مستقیم با مواد شیمیایی، فوراً دست ها را با آب و صابون بشویید تا مواد شیمیایی به سرعت از پوست و ناخن ها پاک شوند و آسیب کمتری وارد شود.

رژیم غذایی موثر بر سلامت ناخن

سلامت ناخن ها ارتباط مستقیمی با رژیم غذایی و میزان دریافت مواد مغذی ضروری دارد. ناخن ها اساساً از پروتئینی به نام کراتین ساخته شده اند، بنابراین کمبود پروتئین در رژیم غذایی می تواند مستقیماً بر استحکام و رشد آن ها تأثیر بگذارد. مصرف منابع غنی از پروتئین مانند گوشت قرمز، مرغ، ماهی، تخم مرغ، لبنیات، حبوبات (مانند عدس و نخود)، و آجیل ها برای تأمین پروتئین لازم جهت ساخت کراتین و حفظ سلامت ناخن ها ضروری است. رژیم غذایی کم پروتئین می تواند منجر به ناخن های شکننده، کندی رشد ناخن و حتی ایجاد خطوط سفید روی ناخن ها شود که نشان دهنده نقص های ساختاری هستند.

علاوه بر پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی خاصی نیز در حفظ سلامت ناخن نقش حیاتی دارند. بیوتین (ویتامین B7) یکی از شناخته شده ترین ویتامین ها برای تقویت ناخن و مو است و در زرده تخم مرغ، مخمر، ماهی سالمون، آووکادو، سیب زمینی شیرین، آجیل و دانه ها یافت می شود. ویتامین B12 و اسید فولیک (B9) نیز برای تولید گلبول های قرمز و اکسیژن رسانی به ناخن ها مهم هستند و در سبزیجات برگ سبز تیره، مرکبات، حبوبات و گوشت یافت می شوند. کمبود آهن، که اغلب به کم خونی منجر می شود، یکی از دلایل اصلی ناخن های قاشقی شکل و شکننده است. منابع آهن شامل گوشت قرمز، مرغ، ماهی و سبزیجات برگ سبز تیره هستند. برای افزایش جذب آهن گیاهی، مصرف ویتامین C همراه با آن ها توصیه می شود.

روی (زینک) نیز یک عنصر مغذی حیاتی است که کمبود آن می تواند به آسیب ناخن و ایجاد لکه های سفید منجر شود و در گوشت، مرغ، ماهی، حبوبات و آجیل یافت می شود. منیزیم با تنظیم تعادل رطوبت در سلول ها، به حفظ رطوبت و انعطاف پذیری ناخن ها کمک می کند و در بادام، بادام هندی، سبزیجات برگ سبز تیره و کینوا موجود است. ویتامین C برای تولید کلاژن ضروری است و کمبود آن ناخن ها را شکننده می کند. مرکبات و توت فرنگی منابع خوبی از ویتامین C هستند. اسیدهای چرب امگا 3 نیز به هیدراتاسیون ناخن ها کمک کرده و از خشکی و شکنندگی آن ها جلوگیری می کنند و در ماهی های چرب، دانه های چیا و کتان یافت می شوند. یک رژیم غذایی متعادل و غنی از این مواد مغذی، اساس داشتن ناخن هایی قوی و سالم است.

قرص ویتامین برای ناخن

در مواردی که رژیم غذایی به تنهایی قادر به تأمین تمامی نیازهای بدن برای سلامت ناخن ها نباشد، یا در صورت تشخیص کمبودهای خاص، مصرف قرص های ویتامین و مکمل های غذایی می تواند نقش مؤثری در تقویت ناخن ها ایفا کند. بیوتین، به عنوان یکی از مهم ترین مکمل ها برای ناخن، به طور گسترده توصیه می شود. مطالعات نشان داده اند که مصرف روزانه 2.5 میلی گرم بیوتین می تواند پس از 6 تا 9 ماه، به طور قابل توجهی شکستگی ناخن ها را کاهش داده و استحکام آن ها را افزایش دهد. این ویتامین به تقویت رشد سلول های سالم و متابولیسم اسیدهای آمینه که برای ساخت پروتئین های ضروری ناخن لازم هستند، کمک می کند.

علاوه بر بیوتین، مکمل های حاوی ویتامین B12 و اسید فولیک نیز برای بهبود سلامت ناخن ها مفید هستند، به خصوص اگر کمبود این ویتامین ها تشخیص داده شود. این ویتامین ها در فرآیند تولید گلبول های قرمز و اکسیژن رسانی به بافت ها، از جمله ناخن ها، نقش حیاتی دارند. مکمل های آهن نیز برای افرادی که دچار کم خونی ناشی از فقر آهن هستند، تجویز می شوند تا به رفع مشکل ناخن های قاشقی شکل و شکننده کمک کنند. البته، مصرف مکمل آهن باید حتماً با مشورت پزشک و پس از آزمایش های لازم صورت گیرد، زیرا مصرف بیش از حد آهن می تواند مضر باشد.

مکمل های حاوی روی (زینک)، منیزیم، ویتامین C و ویتامین D نیز بسته به نیاز فرد و تشخیص پزشک یا متخصص تغذیه، می توانند برای تقویت ناخن ها تجویز شوند. اسیدهای چرب امگا 3، که در برخی مکمل های روغن ماهی نیز یافت می شوند، به حفظ رطوبت و انعطاف پذیری ناخن ها کمک می کنند. انتخاب مکمل مناسب و دوز صحیح آن، باید با توجه به وضعیت سلامتی فرد و با راهنمایی متخصص صورت گیرد تا بهترین نتیجه حاصل شود و از عوارض جانبی احتمالی جلوگیری به عمل آید. همواره توصیه می شود قبل از شروع هرگونه مکمل غذایی، با یک پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

سه راهکار طب سنتی برای استحکام ناخن

طب سنتی نیز راهکارهایی برای تقویت و استحکام ناخن ها ارائه می دهد که عمدتاً بر پایه استفاده از مواد طبیعی و روش های ساده خانگی استوارند. یکی از این روش ها، استفاده از روغن های طبیعی مغذی است. ماساژ منظم ناخن ها و کوتیکول با روغن زیتون گرم، روغن نارگیل یا روغن بادام، می تواند به آبرسانی عمیق و تقویت ناخن ها کمک کند. این روغن ها سرشار از ویتامین E و اسیدهای چرب ضروری هستند که به تغذیه ناخن ها و افزایش انعطاف پذیری آن ها کمک کرده و از خشکی و شکستگی جلوگیری می کنند. بهتر است این کار را هر شب قبل از خواب انجام دهید و اجازه دهید روغن جذب شود.

روش دیگر، استفاده از مخلوط آبلیمو و نمک است. لیمو حاوی ویتامین C است که برای تولید کلاژن و تقویت ناخن ها مفید است، و نمک می تواند به پاکسازی و استحکام بخشیدن به ناخن کمک کند. می توانید مقداری آبلیمو را با کمی نمک مخلوط کرده و ناخن های خود را به مدت 10 تا 15 دقیقه در آن قرار دهید. این کار به روشن شدن ناخن ها و کاهش شکنندگی آن ها نیز کمک می کند. پس از اتمام، دست ها را شسته و حتماً از یک مرطوب کننده استفاده کنید تا خشکی احتمالی ناشی از لیمو جبران شود.

ماساژ منظم ناخن ها با روغن های طبیعی مانند زیتون، نارگیل یا بادام، به همراه استفاده از مخلوط آبلیمو و نمک، و مصرف دمنوش های گیاهی تقویت کننده، از جمله راهکارهای مؤثر طب سنتی برای افزایش استحکام و کاهش شکنندگی ناخن ها هستند.

سومین راهکار سنتی، استفاده از دمنوش های گیاهی و تغذیه داخلی با گیاهان دارویی است. برخی گیاهان مانند دم اسب (Horsetail) به دلیل داشتن مقادیر بالای سیلیس، برای تقویت بافت های همبند بدن از جمله ناخن ها، مو و پوست مفید شناخته شده اند. مصرف دمنوش دم اسب به صورت منظم می تواند به افزایش استحکام ناخن ها کمک کند. همچنین، گیاهانی مانند گزنه که سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی هستند، می توانند به صورت دمنوش یا افزودن به رژیم غذایی، به بهبود کلی سلامت بدن و در نتیجه تقویت ناخن ها کمک کنند. همواره توصیه می شود قبل از مصرف هرگونه گیاه دارویی، به خصوص در صورت داشتن بیماری های زمینه ای یا مصرف دارو، با یک متخصص طب سنتی یا پزشک مشورت کنید.

علت شکستن ناخن از وسط

شکستن ناخن از وسط، که اغلب به صورت ترک های افقی یا عمودی در میانه صفحه ناخن ظاهر می شود، می تواند ناشی از عوامل متعددی باشد. در بسیاری از موارد، این مشکل به دلیل ضربه یا فشار مکرر و شدید بر روی ناخن اتفاق می افتد. به عنوان مثال، وارد آمدن ضربه مستقیم، گیر کردن ناخن در جایی، یا حتی فشار ناشی از فعالیت های خاص می تواند باعث ترک خوردن ناخن از وسط شود. علاوه بر عوامل بیرونی، کمبودهای تغذیه ای نیز نقش مهمی در تضعیف ساختار ناخن و افزایش آسیب پذیری آن دارند. کمبود پروتئین، ویتامین ها (مانند بیوتین، ویتامین های گروه B، ویتامین C و D) و مواد معدنی (مانند آهن، روی، منیزیم و کلسیم) می تواند ناخن ها را ضعیف و مستعد شکستگی از وسط کند.

عوامل هورمونی، بیماری های پوستی مانند پسوریازیس و اگزما، و همچنین برخی مشکلات عصبی نیز می توانند بر سلامت ناخن ها تأثیر بگذارند و منجر به شکستگی از وسط شوند. در برخی موارد، استفاده نادرست از محصولات ناخن مانند لاک های نامرغوب یا لاک پاک کن های قوی، و یا تکنیک های اشتباه در مانیکور و پدیکور، می تواند به صفحه ناخن آسیب رسانده و آن را در برابر شکستگی آسیب پذیرتر کند. تشخیص دقیق علت شکستن ناخن از وسط، به ویژه اگر این مشکل مکرر باشد یا با علائم دیگری همراه شود، نیازمند مراجعه به متخصص پوست و مو است. پزشک می تواند با معاینه دقیق و در صورت لزوم، انجام آزمایش های تشخیصی، علت زمینه ای را شناسایی کرده و راهکار درمانی مناسب را تعیین کند.

درمان شکستن ناخن دست از وسط

درمان شکستن ناخن دست از وسط، بستگی به علت اصلی آن دارد. اگر شکستگی ناشی از ضربه یا آسیب فیزیکی باشد، اولین قدم محافظت از ناخن در برابر آسیب بیشتر است. می توانید از یک چسب ناخن مخصوص یا یک چسب زخم برای تثبیت موقت ناخن استفاده کنید تا از عمیق تر شدن ترک جلوگیری شود. همچنین، کوتاه نگه داشتن ناخن و اجتناب از فعالیت هایی که به آن فشار وارد می کنند، ضروری است. برای بهبود سریع تر، می توانید از روغن های تقویتی ناخن و مرطوب کننده های حاوی ویتامین E استفاده کنید تا به تغذیه و ترمیم ناخن کمک کنند.

اگر علت شکستگی ناخن از وسط به کمبودهای تغذیه ای بازگردد، اصلاح رژیم غذایی و در صورت لزوم، مصرف مکمل های ویتامین و مواد معدنی توصیه می شود. افزایش مصرف پروتئین، بیوتین، آهن، روی، ویتامین C و D از طریق مواد غذایی یا مکمل ها می تواند به تقویت ساختار ناخن و کاهش شکستگی آن کمک کند. همچنین، حفظ رطوبت ناخن با استفاده منظم از مرطوب کننده ها و روغن کوتیکول، از اهمیت بالایی برخوردار است. در مواردی که شکستگی ناخن از وسط ناشی از بیماری های زمینه ای یا مشکلات هورمونی باشد، درمان بیماری اصلی توسط پزشک متخصص، گام اساسی در بهبود وضعیت ناخن ها خواهد بود. مشورت با متخصص پوست و مو برای تشخیص دقیق و دریافت برنامه درمانی شخصی سازی شده، همواره توصیه می شود.

علت ترک خوردن ناخن پا از وسط

ترک خوردن ناخن پا از وسط نیز می تواند دلایل مشابهی با ناخن دست داشته باشد، اما با توجه به ویژگی های خاص پا و قرار گرفتن آن در معرض عوامل محیطی متفاوت، برخی علل متمایز نیز وجود دارد. ضربه مستقیم به ناخن پا، مانند افتادن جسم سنگین روی آن یا کوبیده شدن انگشتان به اجسام سخت، از شایع ترین دلایل ترک خوردگی است. علاوه بر ضربه، فشار مکرر ناشی از کفش های تنگ، نامناسب یا قدیمی نیز می تواند به ناخن ها آسیب رسانده و باعث ترک خوردگی آن ها از وسط شود.

محیط مرطوب و بسته داخل کفش، به ویژه در صورت تعریق زیاد یا استفاده از جوراب های خیس، می تواند به نرم شدن بیش از حد ناخن ها و در نتیجه افزایش آسیب پذیری آن ها منجر شود. این رطوبت مداوم، بستر مناسبی برای رشد قارچ ها و باکتری ها نیز فراهم می کند که عفونت های قارچی ناخن (اونیکومایکوزیس) می توانند باعث تغییر شکل، ضخیم شدن و ترک خوردگی ناخن ها شوند. خشکی بیش از حد ناخن پا، به خصوص در صورت پوشیدن صندل به مدت طولانی و قرار گرفتن در معرض هوای خشک، نیز می تواند به ترک خوردگی ناخن از وسط منجر شود. کمبودهای تغذیه ای مشابه با ناخن دست، مانند فقر ویتامین ها و مواد معدنی، نیز می توانند در تضعیف ناخن های پا نقش داشته باشند.

برای جلوگیری و درمان ترک خوردن ناخن پا از وسط، رعایت بهداشت پا، استفاده از کفش های مناسب و راحت، تعویض منظم جوراب ها (به خصوص در صورت تعریق)، خشک نگه داشتن پاها، و مرطوب کردن منظم ناخن های پا با کرم های مخصوص یا روغن های طبیعی توصیه می شود. در صورت مشاهده علائم عفونت قارچی یا عدم بهبود با مراقبت های خانگی، مراجعه به پزشک متخصص پوست و یا متخصص پا (پودیاتریست) برای تشخیص و درمان صحیح ضروری است.

علت شکستن ناخن از بغل

شکستن ناخن از بغل، که اغلب به صورت لایه لایه شدن یا ترک خوردن از کناره های ناخن شروع می شود، یکی از مشکلات رایج است که به دلایل متعددی رخ می دهد. یکی از علل اصلی، ضعف عمومی و لایه لایه شدن صفحه ناخن است که می تواند ناشی از خشکی بیش از حد، کمبود رطوبت طبیعی ناخن و یا آسیب های مکرر باشد. تماس مداوم با آب و مواد شیمیایی قوی، مانند شوینده ها، می تواند روغن طبیعی ناخن را از بین ببرد و آن را خشک و شکننده کند، که این خشکی از کناره ها خود را نشان می دهد.

عادت های نادرست در مراقبت از ناخن نیز در شکستن ناخن از بغل نقش دارند. برای مثال، سوهان کشیدن ناخن ها با حرکات رفت و برگشتی، به جای یک جهت، می تواند لبه های ناخن را تضعیف کرده و باعث لایه لایه شدن و شکستگی از کنار شود. کندن یا جدا کردن لاک ژل یا لاک معمولی به روش های نامناسب، به جای استفاده از حلال های مخصوص، می تواند به لایه های سطحی ناخن آسیب جدی وارد کند و آن را از کناره ها مستعد شکستگی کند. همچنین، استفاده از ناخن های مصنوعی یا کاشت ناخن نامناسب نیز می تواند به ناخن طبیعی زیرین فشار وارد کرده و باعث ضعف و شکستگی آن از بغل شود.

کمبودهای تغذیه ای نیز در این نوع شکستگی بی تأثیر نیستند. کمبود پروتئین (کراتین)، آهن، روی، بیوتین و سایر ویتامین ها و مواد معدنی ضروری، می تواند به ضعف کلی ناخن منجر شود که از کناره ها خود را نشان می دهد. برای جلوگیری از شکستن ناخن از بغل، توصیه می شود از مرطوب کننده های ناخن و روغن کوتیکول به صورت منظم استفاده کنید، ناخن ها را به درستی سوهان بکشید، از دستکش هنگام کار با آب و مواد شیمیایی استفاده کنید، و در صورت استفاده از لاک ژل یا کاشت ناخن، حتماً به مراکز معتبر و متخصص مراجعه کنید و روش های صحیح برداشتن آن ها را رعایت کنید. رژیم غذایی غنی از پروتئین و ریزمغذی ها نیز به تقویت ناخن ها از درون کمک می کند.

علت شکستن ناخن پا

شکستن ناخن پا، همانند ناخن دست، می تواند بسیار آزاردهنده و دردناک باشد و حتی راه رفتن را دشوار کند. علل شکنندگی ناخن پا در بسیاری موارد مشابه ناخن دست است، اما با توجه به ماهیت و محیط خاص پا، برخی عوامل اختصاصی نیز وجود دارند. یکی از مهم ترین دلایل، قرار گرفتن طولانی مدت پا در کفش است، به ویژه اگر کفش تنگ، نامناسب یا از مواد غیرقابل تنفس باشد که باعث تعریق و رطوبت مداوم می شود. رطوبت بیش از حد، ناخن ها را نرم و آسیب پذیر می کند و آن ها را مستعد شکستگی و عفونت های قارچی می سازد.

ورزش های پرتحرک، دویدن، پیاده روی طولانی مدت و یا وارد آمدن ضربه های مکرر و خفیف به ناخن ها در اثر برخورد با نوک کفش، می تواند به مرور زمان باعث ضعف و شکستگی آن ها شود. همچنین، خشکی بیش از حد ناخن پا، که ممکن است ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هوای خشک (مثلاً هنگام پوشیدن صندل) یا عدم رطوبت رسانی کافی باشد، می تواند ناخن ها را سفت و شکننده کند. عفونت های قارچی ناخن (اونیکومایکوزیس) نیز از علل شایع شکستگی و تغییر شکل ناخن پا هستند که نیاز به درمان تخصصی دارند.

کمبودهای تغذیه ای، به ویژه فقر ویتامین ها و مواد معدنی ضروری مانند بیوتین، آهن، روی و ویتامین D، می توانند بر سلامت ناخن های پا نیز تأثیر بگذارند و آن ها را ضعیف و شکننده کنند. برخی بیماری های زمینه ای مانند دیابت یا مشکلات گردش خون نیز می توانند به سلامت ناخن های پا آسیب برسانند. برای جلوگیری از شکستن ناخن پا، توصیه می شود از کفش های راحت و مناسب استفاده کنید، جوراب های خود را به طور منظم تعویض کنید، پاها را همیشه خشک نگه دارید، و ناخن ها را به طور منظم کوتاه و مرطوب کنید. در صورت مشاهده هرگونه تغییر رنگ، ضخیم شدن یا درد شدید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

علت شکستن ناخن کاشت شده

شکستن ناخن های کاشت شده، تجربه ای ناخوشایند برای بسیاری از افراد است و می تواند دلایل متعددی داشته باشد که عمدتاً به فرآیند کاشت، کیفیت مواد و مراقبت های پس از آن بازمی گردد. یکی از مهم ترین عوامل، عدم آماده سازی صحیح بستر ناخن قبل از کاشت است. اگر ناخن طبیعی به درستی سوهان کشی و زیرسازی نشود، یا اگر مواد کاشت به طور یکنواخت روی سطح ناخن قرار نگیرند، چسبندگی کافی ایجاد نشده و ناخن کاشت شده مستعد شکستگی می شود. استفاده از سوهان های تیز و فشار بیش از حد در هنگام سوهان کشی نیز می تواند لایه های زیرین ناخن طبیعی را نازک کرده و آن را در برابر شکستگی آسیب پذیر کند.

کیفیت مواد کاشت نیز تأثیر بسزایی در دوام و استحکام ناخن دارد. استفاده از مواد نامرغوب یا غیراستاندارد، می تواند منجر به شکنندگی، ترک خوردگی یا هوا گرفتن ناخن کاشت شده شود. همچنین، ضخامت نامناسب مواد کاشت، یعنی اگر لایه کاشت بیش از حد نازک یا بیش از حد ضخیم باشد، می تواند باعث ضعف و شکستگی آن شود. ضخامت کم، مقاومت ناخن را کاهش می دهد و ضخامت زیاد، آن را سنگین و مستعد شکستگی در اثر ضربه می کند. عدم رعایت نسبت صحیح مواد (مثلاً در کاشت پودر و لیکوئید) نیز می تواند به ضعف ساختاری منجر شود.

علاوه بر این، وارد آمدن ضربه شدید به ناخن کاشت شده، به خصوص اگر ناخن بلند باشد، می تواند باعث شکستگی آن شود. عدم ترمیم به موقع ناخن های کاشت شده (ریموو نکردن به موقع) نیز می تواند منجر به بلند شدن بیش از حد نقطه استرس و افزایش احتمال شکستگی شود. در نهایت، انجام فعالیت های روزمره بدون مراقبت کافی، مانند استفاده از ناخن کاشت شده به عنوان ابزار یا عدم استفاده از دستکش در هنگام کار با مواد شوینده، می تواند به ناخن آسیب برساند. برای جلوگیری از شکستگی ناخن کاشت شده، انتخاب ناخن کار ماهر و با تجربه، استفاده از مواد با کیفیت و رعایت نکات مراقبتی پس از کاشت ضروری است.

دلیل شکستن ناخن بعد از ژلیش

شکستن ناخن بعد از ژلیش یکی از دغدغه های رایج است که می تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد، حتی اگر ژلیش به خودی خود به عنوان یک لایه محافظ عمل کند. یکی از اصلی ترین دلایل، ضعف ناخن طبیعی زیرین است. اگر ناخن ها قبل از ژلیش زدن ضعیف، نازک یا شکننده باشند، لایه ژلیش نمی تواند به تنهایی آن ها را به طور کامل تقویت کند و ممکن است ناخن طبیعی از زیر ژلیش بشکند یا ترک بخورد. فرآیند آماده سازی ناخن قبل از ژلیش، از جمله سوهان کشی بیش از حد یا استفاده نادرست از پرایمر و بیس کوت، نیز می تواند به صفحه ناخن طبیعی آسیب رسانده و آن را تضعیف کند.

کیفیت مواد ژلیش و همچنین مهارت ناخن کار در اعمال آن، نقش مهمی در دوام و سلامت ناخن ها پس از ژلیش دارد. استفاده از مواد ژلیش نامرغوب، اعمال لایه های ژل با ضخامت نامناسب، یا عدم خشک شدن کامل هر لایه زیر نور UV/LED، می تواند باعث شکنندگی و ترک خوردن ژلیش و به تبع آن، ناخن طبیعی شود. همچنین، برداشتن نادرست ژلیش یکی از شایع ترین علل آسیب به ناخن است. کندن یا جدا کردن ژلیش به زور، به جای استفاده از روش صحیح ریمو با استون و فویل، می تواند لایه هایی از ناخن طبیعی را با خود برداشته و آن را نازک، ضعیف و مستعد شکستگی کند.

ضربه های فیزیکی نیز می توانند باعث شکستگی ناخن های ژلیش شده شوند، به خصوص اگر ناخن ها بلند باشند یا ضربه به نقطه استرس ناخن وارد شود. کمبودهای تغذیه ای و خشکی ناخن نیز پس از ژلیش همچنان می توانند بر سلامت ناخن طبیعی تأثیر بگذارند. برای جلوگیری از شکستن ناخن بعد از ژلیش، اطمینان از سلامت ناخن های طبیعی قبل از ژلیش، مراجعه به ناخن کار ماهر، استفاده از مواد با کیفیت، و رعایت کامل روش صحیح ریمو ژلیش ضروری است. همچنین، مراقبت های پس از ژلیش مانند مرطوب کردن کوتیکول و استفاده از روغن های تقویتی می تواند به حفظ سلامت ناخن کمک کند.

علت شکستن ناخن از وسط در کودکان

شکستن ناخن از وسط در کودکان، هرچند کمتر از بزرگسالان شایع است، اما می تواند موجب نگرانی والدین شود و دلایل خاص خود را دارد. یکی از شایع ترین علل، عادت جویدن ناخن است. کودکان اغلب به دلیل استرس، اضطراب یا حتی عادت، ناخن های خود را می جوند که این کار به مرور زمان به ساختار ناخن آسیب رسانده و آن را ضعیف و مستعد شکستگی از وسط می کند. ضربه و آسیب فیزیکی نیز از دلایل اصلی است؛ کودکان فعال هستند و ممکن است هنگام بازی، افتادن یا گیر کردن انگشتان، ناخن هایشان دچار ضربه و ترک خوردگی از وسط شود.

قرار گرفتن بیش از حد در معرض رطوبت، مانند بازی طولانی مدت در آب یا عدم خشک کردن کامل دست ها و ناخن ها پس از شستشو، می تواند ناخن ها را نرم و آسیب پذیر کند. این نرمی، آن ها را در برابر شکستگی و لایه لایه شدن، به خصوص از قسمت میانی، حساس تر می سازد. عفونت های قارچی یا باکتریایی نیز می توانند به سلامت ناخن در کودکان آسیب رسانده و منجر به تغییر شکل، ضخیم شدن یا شکنندگی ناخن از وسط شوند. در برخی موارد، بیماری های پوستی مانند پسوریازیس (که البته در کودکان نادرتر است) نیز می تواند بر ناخن ها تأثیر بگذارد و باعث شکستگی آن ها شود.

کمبودهای تغذیه ای، هرچند کمتر از بزرگسالان، اما می توانند در کودکان نیز نقش داشته باشند. کمبود ویتامین ها و مواد معدنی ضروری برای رشد و سلامت ناخن، مانند آهن، روی، بیوتین و پروتئین، می تواند به ضعف کلی ناخن ها منجر شود. برای جلوگیری از شکستن ناخن از وسط در کودکان، تلاش برای ترک عادت ناخن جویدن، محافظت از دست ها در برابر ضربه، خشک نگه داشتن ناخن ها، و اطمینان از یک رژیم غذایی متعادل و غنی از مواد مغذی ضروری است. در صورت تکرار شکستگی ها یا مشاهده علائم غیرعادی، مشورت با پزشک اطفال یا متخصص پوست برای بررسی دقیق تر و تشخیص علت زمینه ای توصیه می شود.

سوالات متداول

علت شکستن ناخن ها چیست؟

شکستن ناخن ها می تواند ناشی از عوامل متعددی باشد، از جمله خشکی بیش از حد ناشی از تماس مکرر با آب و مواد شیمیایی، کمبودهای تغذیه ای مانند فقر آهن، بیوتین و روی، ضربه های فیزیکی، و برخی بیماری های زمینه ای مانند کم کاری تیروئید یا پسوریازیس. عادات غلطی مانند جویدن ناخن و استفاده نادرست از لاک پاک کن ها نیز به این مشکل دامن می زنند.

شکنندگی ناخن کمبود چه ویتامینی است؟

شکنندگی ناخن اغلب با کمبود بیوتین (ویتامین B7) مرتبط است که نقش مهمی در سلامت ناخن و مو دارد. علاوه بر آن، کمبود ویتامین های B12، B9 (فولات)، ویتامین C، ویتامین D و همچنین مواد معدنی حیاتی مانند آهن، روی و منیزیم نیز می تواند به ضعف و شکنندگی ناخن ها منجر شود.

چه قرصی برای جلوگیری از شکستن ناخن مناسب است؟

قرص بیوتین (ویتامین B7) به طور گسترده برای تقویت ناخن ها توصیه می شود. در صورت تشخیص کمبودهای دیگر، پزشک ممکن است مکمل های آهن، روی، ویتامین B12، یا مولتی ویتامین های حاوی ویتامین C و D را نیز تجویز کند. انتخاب و دوز مناسب مکمل باید با مشورت پزشک یا متخصص تغذیه صورت گیرد.

چگونه ناخن ها را تقویت کنیم تا نشکنند؟

برای تقویت ناخن ها، آن ها را کوتاه نگه دارید و با سوهان یک طرفه فرم دهید. به طور منظم از مرطوب کننده و روغن کوتیکول استفاده کنید تا ناخن ها آبرسانی شوند. هنگام کار با آب و مواد شیمیایی، دستکش بپوشید. از لاک پاک کن های بدون استون استفاده کنید و به ناخن ها زمان دهید تا نفس بکشند. رژیم غذایی سرشار از پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی نیز بسیار حیاتی است.

آیا شکستن ناخن پا خطرناک است؟

شکستن ناخن پا به خودی خود معمولاً خطرناک نیست، اما می تواند دردناک باشد و فعالیت های روزمره را مختل کند. در برخی موارد، شکستگی مکرر یا همراه با تغییر رنگ، ضخیم شدن و درد، می تواند نشانه ای از عفونت قارچی، بیماری های زمینه ای یا آسیب های جدی تر باشد که نیاز به بررسی و درمان پزشکی دارد.

شکستن ناخن بعد از کاشت یا ژلیش طبیعی است؟

شکستن ناخن بلافاصله بعد از کاشت یا ژلیش طبیعی نیست و معمولاً نشانه ای از کیفیت پایین مواد، اجرای نادرست توسط ناخن کار یا ضعف ناخن طبیعی زیرین است. همچنین، برداشتن نادرست ژلیش یا کاشت می تواند به ناخن طبیعی آسیب جدی وارد کرده و آن را مستعد شکستگی کند.

آیا شکستن ناخن در کودکان نشانه بیماری است؟

شکستن ناخن در کودکان اغلب ناشی از عاداتی مانند ناخن جویدن یا ضربه های فیزیکی است. با این حال، اگر شکستگی ها مکرر باشند، یا با علائم دیگری مانند تغییر رنگ، درد، ضخیم شدن یا تغییر شکل ناخن همراه باشند، می تواند نشانه ای از کمبودهای تغذیه ای، عفونت های قارچی یا در موارد نادر، بیماری های پوستی مانند پسوریازیس باشد که در این صورت نیاز به مراجعه به پزشک اطفال یا متخصص پوست دارد.