بیماری اختلال کم توجهی یا سندروم adhd چیست؟

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) اختلالی است که بیشتر در دوران کودکی دیده می شود، اما در بسیاری از موارد تا بزرگسالی ادامه می یابد. تخمین زده می شود که شش میلیون کودک و ده میلیون بزرگسال در ایالات متحده آلوده هستند. به دلیل اهمیت تشخیص زودهنگام این بیماری در دوران کودکی، در این مقاله از مقاله روانشناسی وب. سیب ما ADHD را مطالعه می کنیم.

اختلال بیش فعالی چیست؟

ADHD یک اختلال عصبی رشدی شایع است که قبل از 7 سالگی رخ می دهد و معمولا تا بزرگسالی ادامه می یابد. اگرچه بیشتر موارد ADHD در کودکان دیده می شود، بزرگسالان نیز می توانند تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند.

این وضعیت گاهی اوقات سندرم ADHD نامیده می شود. واژه سندرم به مجموعه ای از علائم و نشانه ها اطلاق می شود که گاهی در بیماری های مختلف دیده می شود. ADHD یک اختلال کاملاً مشخص است، بنابراین ممکن است استفاده از ترکیب ADHD مناسب نباشد.

اختلالات شناختی در سه نوع اختلال رفتاری رخ می دهد:

• غیر محتاطانه
• بیش فعالی
• تکانشگری

علائم و نشانه های ADHD

همانطور که گفته شد اختلال بیش فعالی با سه بیماری ذکر شده در بالا بروز می کند، بنابراین علائم این بیماری در سه گروه طبقه بندی می شوند:

غیر محتاطانه

علائم بی تفاوتی در افراد مبتلا به اختلالات روانی می تواند به شرح زیر باشد:

• آزار دادن آسان؛
• یک کار را ناتمام رها کنید و سریع به سراغ دیگری بروید.
• خسته از انجام خیلی سریع کارها؛
• در تمرکز یا انجام یک کار مشکل دارند و در انجام تکالیف مشکل دارند.
• از دست دادن اموال و سایر اموال؛
• هنگام صحبت با دیگران به آنچه دیگران می گویند گوش می دهد یا نادیده می گیرد.
• خیالبافی یا سرگردانی بدون دلیل برای انجام کار خاصی؛
• در انجام سفارشات و درخواست ها مشکل دارید.

بیش فعالی

افراد مبتلا به ADHD نیز علائم ADHD را دارند. بی تحرکی می تواند به روش های مختلفی رخ دهد، مانند:

• گیجی، ناراحتی فیزیکی و مشکل در نشستن در یک مکان؛
• زیاد و بدون وقفه صحبت می کند.
• هر دستگاه موجود را لمس کرده و پخش کنید.
• فعالیت ها و حرکات را با سر و صدای زیاد انجام می دهد.

تکانشگری

به دلیل بی تفاوتی و بی عملی، بیماران اغلب کارهایی را انجام می دهند که به آنها فکر نمی کنند. مثلا:

• بدون توجه به عواقب و پیامدها و سخنان غیر عمدی، اعمالی را انجام می دهد.
• بی حوصلگی در برابر هر عملی؛
• متناوب نیست؛
• علاقه ای به اشتراک گذاری چیزها یا اشتراک گذاری با دیگران ندارند.
• وسط صحبت با دیگران بپرید.

این علائم و نشانه ها می تواند در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. اما برخی از آنها فقط در کودکان یافت می شود. البته لازم به ذکر است که این علائم توصیف شده اغلب در کودکان مبتلا به ADHD همراه است و ظهور چند علامت نشانه ای از ADHD نیست.

علت ADHD

علت این بیماری به خوبی شناخته نشده است، اما محققان بر این باورند که ژنتیک و محیطی در بروز این بیماری تأثیر دارد. تحقیقات نشان داده است که بیماری های تشخیص داده نشده در برخی خانواده ها بیشتر دیده می شود و ممکن است ارثی باشد.

از نظر محیطی، سیگار کشیدن و نوشیدن الکل در دوران بارداری می تواند باعث ایجاد ADD در فرزندان این مادران شود. قرار گرفتن در معرض بیش از حد یا مسمومیت با سرب در دوران کودکی نیز می تواند منجر به ADHD در کودکان شود.

تشخیص بیماری ADHD

تشخیص ADHD آسان نیست، زیرا سایر اختلالات مانند اضطراب، افسردگی، مشکلات خواب و انواع خاصی از اختلالات یادگیری ممکن است علائم مشابهی را نشان دهند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) یک چک لیست اولیه را برای والدین و معلمان ارائه کرده است تا در صورت مشکوک بودن به ADHD در کودک، آن را تکمیل کنند و آن را در اختیار مسئول بهداشت مدرسه قرار دهند.

همه کودکانی که بسیار فعال یا بی احتیاط هستند به ADHD مبتلا نیستند. لازم به ذکر است که پزشک یا روانشناس تشخیص نهایی را برای ADHD انجام می دهد.

درمان عقب ماندگی ذهنی

با توجه به اینکه این بیماری اغلب در دوران کودکی بروز می کند، تشخیص و درمان صحیح اختلالات عقب ماندگی ذهنی می تواند از آسیب های اجتناب ناپذیر به کودک جلوگیری کند.

در سال های اول زندگی، بدن و ذهن کودک بسیار رشد می کند. اختلال عقب ماندگی ذهنی می تواند تأثیر عمیقی بر زندگی فرد داشته باشد. علاوه بر مشکلات در زمینه ارتباط، مانع رشد استعداد او می شود.

یک روانپزشک اطفال یا روانپزشک واقعا می تواند به درمان کودکان مبتلا به ADHD کمک کند. زیرا هر کودکی به برنامه درمانی خود نیاز دارد.

هرچه درمان زودتر شروع شود، نتایج بهتری خواهد داشت. درمان اختلال بیش فعالی شناختی با استفاده از داروها و سایر برنامه های درمانی مانند مهارت های یادگیری، تمرکز و مهارت های اجتماعی نیز توسط پزشکان انجام می شود.

برای بزرگسالان، ترکیبی از دارو، رفتار درمانی، رژیم غذایی و ورزش نیز می تواند کمک کننده باشد.

نتایجی که اظهار شده

معاشرت با افراد مبتلا به ADHD می تواند ناامید کننده باشد. خاطرنشان می شود که افراد مبتلا به این بیماری اغلب رفتار بد خود را کنترل نمی کنند.

آموزش والدین، معلمان و خانواده فرد مبتلا به این بیماری نقش مهم و مهمی در بهبود و کنترل بیماری فرد دارد. یک کودک مبتلا به ADHD می تواند دوران کودکی، نوجوانی و بزرگسالی تقریباً طبیعی داشته باشد و شخصیت و زندگی خود را توسعه دهد، اگر از یک برنامه درمانی دقیق و مداوم پیروی کند.

مهرماه به دلیل شیوع بیماری ADHD نامگذاری شده است و وجود تشخیص به موقع و درمان مناسب می تواند از آسیب های جبران ناپذیر جلوگیری کند.

پرسش و پاسخ

1. ADHD چیست؟ اختلال بیش فعالی شناختی یک اختلال عصبی رشدی شایع در دوران کودکی است که علائم مختلفی ایجاد می کند.
2. چگونه ADHD را درمان کنیم؟ اختلالات سوء تغذیه با داروها و برنامه‌های رفتاری، شناختی و اجتماعی درمان می‌شوند که درمان 100 درصدی برای بیماری ارائه نمی‌کنند. اما به طور کلی علائم را کنترل می کنند.
3. ADHD چگونه تشخیص داده می شود؟ تشخیص ADHD آسان نیست زیرا گروه های دیگری از افراد هستند که علائم ADHD را دارند. تشخیص توسط روانپزشک یا روانشناس انجام می شود.

هارینا

https://www.nami.org

https://www.cdc.gov