بررسی انیمیشن Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One

انیمیشن Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One مسئولیت بیشتری برای انجام دادن داشت و می توانست بهتر باشد. این کراس اور داستانی که توسط George Perez و Marv Wolfman نوشته شده، دقیقا مانند اسم طولانی اش به آن هسته ای مقدماتی داده و به کمک دنیای کمیک بوک های ادامه دار بی ربط دی سی آمده است. این انیمیشن همچنین یک منبع داستانی متقاعد کننده تر و قابل دسترسی تر ارائه داد. این تشدید همه چیزهایی بود که داستان های دی سی را تعریف می کرد: قهرمانانی که با دشمنان قدرتمند غیرقابل شکست، موقعیت های غیرقابل غلبه و ریسک های بزرگ دست و پنجه نرم می کنند که همه این ها به طور همزمان هیجان انگیز و مضحک به نظر می رسند.

مطلب پیشنهادی:10 بلایی که فلشپوینت سر دنیای دی سی آوردندو، بری، ندو!

به زبان ساده تر: این یکی از دی سی ترین چیز هایی است که تا به حال دی سی منتشر کرده و ساخت یک فیلم سینمایی از آن اجتناب ناپذیر است. تا الان این نسخه شروع خوبی داشته است، حتی اگر Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One به  عنوان قسمت اول یک داستان سه بخشی آنقدر که باید رضایت بخش نباشد. با این حال این کیفیت فیلم را زیر سوال نمی برد، زیرا این عنوان برای ارائه هیچ گونه پایانی طراحی نشده است. این اثر به عنوان نمایشی برای مشکلات خصوصی شخصیت The Flash (مت بومر) به شکل موثر عمل کرده است و آنقدر لحظات آرام و شیرین شخصیت های گوناگون در آن وجود دارد که نادیده گرفتن قسمت های دو و سه سخت خواهد بود.

در ابتدا مشخص نیست چه کسی شخصیت «بری آلن» را مجبور می کند تا موفقیت ها و موقعیت های شخصی اش مانند اولین قرار ملاقاتش با آیریس وست (اشلی لاتروپ)، تشکیل گروه لیگ عدالت و روز عروسی اش را دوره کند، اما کاملاً واضح است که چرا: یک موجود مرموز در هر دنیایی که وجود دارد در حال از بین بردن سیارات است و زمین بری هدف بعدی او خواهد بود. با رشته های بسیار پراکنده روایت در زمان و مکان های گوناگون، Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One اساساً برای عدم درک ساخته شده است. با این حال روایت آن در بیشتر موارد به طرز شگفت انگیزی منسجم به نظر می آید.

کارگردان، «جف وامستر»، و فیلم نامه نویس، «جیم کریگ»، رویکرد سرگرم کننده و درونی دی سی به داستان سرایی انیمیشنی را با پر کردن زمان فیلم با سکانس های مشت زنی، کشتار جهان ها و تغییرات قلبی لحظه  آخری، بیشتر از آنچه حتی بتمن می توانست پیش بینی کند، تقویت می کنند.

هنگامی که موج مرگ بی امان، زمینی موازی را می بلعد که توسط یک لیگ عدالت شیطانی پر شده است، تیمی از افراد بی مسئولیت هر کدام به طور خصوصی به ترس ها و بحران های وجودی خود پی برده و با آن ها مبارزه می کنند. این واقعیت که زخمی شدن Flash آن ها توسط آثار مخروبه منجر به ایجاد حس در ما می شود، گواهی بر توانایی این فیلم در انسانی کردن ماهرانه حتی کوچک ترین عناصر ویژگی های شخصیت هایش است.

فیلم Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One دقیقا به مانند منبعش، پر از درزهای رنگارنگ با راه حل های (غیر)علمی و ساده برای مشکلات عظیم است. قهرمانان ما از جای جای دنیای چندجهانی در یک برج دیده بانی بزرگ جمع شده اند و قبل از اینکه همه چیز از بین برود باید راهی برای جلوگیری از این تخریب و نابودی پیدا کنند. این قسمت از داستان با وجود اینکه کمی در آن شاهد عجله هستیم، به خوبی مدیریت و ساخته شده است، اما سکانس های اکشن آن تا حد زیادی دور از ذهن و تخیلی است؛ نبردی اساسی و دنباله دار که شخصیت «لکس لوتور» (زاکاری کوینتو) و «آمازو» (نولان نورث) را در برابر لیگ عدالت تازه تاسیس قرار می دهد و با سکانس هایی وفادار به منبع طرف هستیم که هدف نهایی را برآورده نمی کند؛ چرا که این صرفاً یک نمایش مجدد از تقابل خوبی در برابر بدی است که میلیون ها بار قبلا نمونه هایش را دیده ایم.

مطلب پیشنهادی:5 ویژگی خاص بدن سوپرمناَبَربدن!

Crisis on Infinite Earths به عنوان نتیجه گیری و پایانی برای دی سی و Warner Bros در نظر گرفته شده است. فرنچایز Tomorrowverse از این انیمیشن و صداپیشگان آن عملکردهایی به مانند Justice League: Warworld و Green Lantern: Beware My Power را به ما ارائه می دهند. در اینجا هیچ شخصیت عجیب و غریب و فوق العاده برجسته ای وجود ندارد، اما بیشتر بار احساسی بر روی شخصیت های بومر، لاتروپ و نورث است که هر کدام اشتیاق و اعتماد به نفس مورد نیاز را به نقش های مربوطه می دهند.

به دلیل فضای جامعش، نیم ساعت اول انیمیشن Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One خسته کننده ترین و بی ربط    ترین احساس را می دهد، اما زمانی که تیتراژ پایانی پخش می شود و قهرمانان ما به یک لحظه شوک برانگیز نزدیک می شوند، به اندازه سوالات بدون پاسخ باقی می ماند تا طرفداران علاقه و ایمان خود را به این اقتباس کمیک بوکی حفظ کنند و منتظر قسمت های بعدی آن بمانند. این تقریباً بهترین چیزی است که می توانیم از این فیلم بخواهیم.

نتیجه گیری

Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One دقیقا می داند که هدفش چیست و سعی می کند که براساس منبعش رسالت و کارش را به انجام برساند. هیچ عمق، هیچ غم اخلاقی، هیچ عمق اختیاری برای برطرف کردن تشنگی درون شما وجود ندارد و فقط با سرگرمی خوب، گیرا و کمی احساسی طرف هستیم. عناصر اکشن و عملکرد بازیگران چیزی نیست که خیلی تکان دهنده باشد، اما قابل قبول است و داستان بیشتر از روایت روی شخصیت ها متمرکز است و هیچ گاه از هدفش دور نمی شود.

• نمره آی جی  اِن: 7 از 10

مطلب پیشنهادی:7 ویلن که بتمن از دیگر قهرمانان دزدیدشوالیه ی تاریکی آزمند

خطا: هیچ نوشته مرتبطی پیدا نکرد.