نشستن روی زمین بعد از تعویض مفصل لگن

نشستن روی زمین پس از جراحی تعویض مفصل لگن (THA) یکی از چالش های مهم برای بیمارانی است که تحت این عمل قرار می گیرند. این موضوع به ویژه برای بیماران آسیایی و ما ایرانیان که نشستن روی زمین بخش قابل توجهی از زندگی روزانه مان را تشکیل می دهد اهمیت ویژه ای دارد. در حالی که جراحی تعویض مفصل لگن به طور مؤثری درد و ناتوانی مرتبط با بیماری های مفصل لگن را کاهش می دهد توانایی بازگشت به فعالیت های معمولی مانند نشستن روی زمین می تواند به دامنه حرکتی مفصل و رویکرد جراحی بستگی داشته باشد. درک عوامل مؤثر بر این توانایی می تواند به بهبود برنامه های توانبخشی و مدیریت انتظارات بیماران پس از عمل کمک کند.

مجله سلامت

تأثیر جراحی تعویض مفصل لگن بر روی نشستن بر روی زمین بعد از عمل

تعویض مفصل لگن یکی از روش های مؤثر برای بهبود کیفیت زندگی افرادی است که به دلیل بیماری های مفصلی مانند آرتروز یا شکستگی های لگن دچار درد و کاهش حرکتی شده اند. با این حال مانند هر عمل جراحی دیگر این عمل نیز با خطرات و چالش هایی همراه است که یکی از مهم ترین آن ها دررفتگی مفصل پس از جراحی است. این عارضه می تواند نتایج درمان را تحت تأثیر قرار دهد و هزینه های درمانی را افزایش دهد. برای جلوگیری از این مشکل پس از جراحی به بیماران توصیه می شود که برخی محدودیت های حرکتی را رعایت کنند. این محدودیت ها شامل جلوگیری از خم شدن بیش از ۹۰ درجه چرخش داخلی و اداکشن مفصل لگن است که به طور خاص برای محافظت از ترمیم بافت های نرم در ناحیه لگن طراحی شده اند.

موقعیت هایی که معمولاً باعث دررفتگی خلفی مفصل لگن می شوند شامل خم شدن مفصل لگن نزدیک کردن پا به خط میانی بدن (اداکشن) و چرخش داخلی است. این وضعیت ها مشابه حالت هایی است که بیمار هنگام نشستن روی صندلی های کوتاه یا در حالت خمیده قرار می گیرد. در مقابل دررفتگی قدامی زمانی رخ می دهد که مفصل لگن در حال کشش اداکشن و چرخش خارجی قرار دارد که مشابه حالت های نشستن روی زمین است.

در فرهنگ های آسیایی و ایرانی که فعالیت های روزانه معمولاً به شکل نشستن روی زمین انجام می شوند این محدودیت ها می تواند سبک زندگی بیماران را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد. حالت هایی مانند چمباتمه زدن وضعیت نیلوفری (چهار زانوی بالا) و زانو زدن از جمله وضعیت هایی هستند که بسیاری از بیماران در این فرهنگ ها روزانه با آن ها مواجه می شوند.

مطالعات محدودی به ارزیابی تأثیر جراحی تعویض مفصل لگن بر توانایی بیماران در نشستن روی زمین پس از عمل پرداخته اند. یکی از این مطالعات در بیمارستانی معتبر بین ژانویه ۲۰۱۲ تا دسامبر ۲۰۱۹ انجام شد. در این تحقیق داده های مربوط به بیمارانی که تحت عمل جراحی تعویض مفصل لگن قرار گرفته بودند از پایگاه داده بیمارستان استخراج شد. بیمارانی که اطلاعات کامل نداشتند یا دوره پیگیری آن ها کمتر از ۶ ماه بود از مطالعه خارج شدند.

در این مطالعه ۲۴۰ بیمار که جراحی تعویض مفصل لگن با برش خلفی جانبی را تجربه کرده بودند بررسی شدند. عمل جراحی با استفاده از ابزارهای استاندارد انجام شده و پروتکل های پس از جراحی به طور دقیق رعایت شدند. بیماران از روز اول پس از عمل با کمک شروع به راه رفتن کردند و از انجام حرکاتی که ممکن بود باعث دررفتگی مفصل شود مانند خم شدن بیش از ۹۰ درجه یا چرخش داخلی منع شدند. همچنین به بیماران توصیه شد از صندلی های با ارتفاع استاندارد استفاده کنند و از نشستن روی توالت های فرنگی خودداری کنند.

در ویزیت پیگیری ۶ هفته ای بیماران مجاز به انجام فعالیت های روزانه بدون محدودیت بودند اما به آن ها توصیه شد از انجام فعالیت های با تأثیر بالا خودداری کنند تا طول عمر پروتز افزایش یابد. اطلاعات جمع آوری شده شامل مشخصات دموگرافیک بیماران داده های بالینی و اطلاعات جراحی بود. همچنین توانایی نشستن یا انجام فعالیت های روی زمین قبل و ۶ ماه پس از جراحی ارزیابی شد. وضعیت های مختلف نشستن روی زمین مانند چمباتمه زدن نشستن با پاهای ضربدری یا دو زانو و زانو زدن نیز بررسی شدند.

این مطالعه نشان داد که حدود ۲۰ درصد از بیماران پس از جراحی تعویض مفصل لگن قادر به نشستن روی زمین بودند. هرچند برخی از بیماران قادر به نشستن در همه وضعیت های نشسته مانند چمباتمه زدن یا زانو زدن نبودند. یکی از دلایل این محدودیت دامنه حرکتی کمتر از حد نیاز مفصل لگن در برخی جهات بود. به عنوان مثال برای چمباتمه زدن مفصل لگن به خم شدن ۱۳۰ درجه ابداکشن ۱۵ درجه و چرخش خارجی ۵ درجه نیاز دارد در حالی که نشستن به صورت دو زانو نیازمند خم شدن ۹۰ درجه ابداکشن ۴۵ درجه و چرخش خارجی ۶۰ درجه است. بنابراین اگر دامنه حرکتی بیمار پس از عمل کمتر از این مقادیر باشد نشستن در این موقعیت ها دشوار خواهد بود.

تحلیل چند متغیره نشان داد که عواملی مانند توانایی نشستن روی زمین قبل از عمل دامنه حرکتی چرخش خارجی و نمرات لگن قبل از عمل با توانایی نشستن پس از جراحی مرتبط هستند. به نظر می رسد که وضعیت بافت های نرم قبل از جراحی و دامنه حرکتی پیش از عمل نیز تأثیر زیادی بر نتایج پس از جراحی دارند. مطالعات نشان داده اند که نمرات لگن قبل از جراحی به عنوان ابزاری معتبر برای ارزیابی نتایج جراحی تعویض مفصل لگن شناخته می شوند و با بهبود توانایی بیمار در انجام فعالیت های روزانه از جمله نشستن روی زمین ارتباط مستقیم دارند.

در نهایت این مطالعه به عنوان اولین پژوهش در زمینه توانایی بیماران برای نشستن روی زمین پس از تعویض مفصل لگن نشان داد که حدود ۲۰ درصد از بیماران قادر به انجام این کار هستند.

جمع بندی

نشستن روی زمین پس از جراحی تعویض مفصل لگن یکی از دغدغه های مهم بیماران به ویژه در جوامعی است که بسیاری از فعالیت های روزمره به صورت کف نشینی انجام می شود. در حالی که عمل جراحی تعویض مفصل لگن می تواند تحرک و کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشد بازگشت به وضعیت های خاص مانند نشستن روی زمین به عواملی همچون دامنه حرکتی مفصل قبل و بعد از عمل روش جراحی و روند بهبودی بستگی دارد. تحقیقات نشان می دهند که درصدی از بیماران پس از این جراحی قادر به نشستن روی زمین هستند اما بسیاری همچنان با محدودیت هایی روبرو می شوند. بنابراین ارائه آموزش های مناسب و تنظیم انتظارات پیش از عمل می تواند در بهبود کیفیت زندگی بیماران نقش مؤثری ایفا کند.

مسوولیت کلیه محتوای سایت بر عهده منابع اصلی بوده و بانک مشاغل اینفوجاب هیچ مسوولیتی در قبال محتوا ندارد.

دکمه بازگشت به بالا