«عکاسی از مافیا»؛ رهایی از درک‌شدن

مجله نماوا ، علیرضا نراقی

چهل ساله بود که همزاد خود را پیدا کرد. همزاد او دوربین بود. ابزاری که او را بیشتر از هر چیز دیگری، حتی نوشتن -که خود را با خویشتن بی‌واسطه می‌کند- بیان می‌کند. خودش از این تعبیر می‌کند که با دوربین می‌تواند جای آن چیزها را کند، احساس کند. درک کردن در موارد متعدد است. بیان عشق، خشونت، مرگ و رخداد که جان را تا سال‌ها درگیر می‌کنند، با کلماتی که بر درک مطالب ناقص و ناکافی است، به عنوان حجابی عمل می‌کند که گوهر واقعیت ناب را -که بیان ناپذیر است- پنهان می‌سازد، اما. تصاویر حکایت دیگران دارند، احساس رازآمیز، اما رها هستند. اینجا هنوز چیزی نیست. فیلم «عکاسی از مافیا» ساخته کیم لونگینوتو درباره لتیسیا باتالیا، زنی است که با کشف چنین نقشی در عکاسی، دوربین را به نزدیکترین یار خود تبدیل کرد و با وجود عاشق‌پیشگی و روابط پرحرارت همیشه این دوست میان او و معشوق‌اش قرار گرفت.

مافیا عکاس را افشا می‌کند

هنوز چیزی اینجا نیست، اما اینجاست. احساسات فردی او در یک وضعیت اجتماعی خاص به واسطه عکاسی مجرایی می‌شود برای بیان وضعیت خشونت‌بار ت در پالرموی ایتالیا مافیا جولان می‌دهد. لتیسیا که به تازگی از زندگی خانوادگی خود رسته است، اتفاقی شغلی در روزنامه محلی پیدا می کند و شغلی که احساس لذت می کند را وادار می کند تا زمخت ترین و زشت ترین تصاویری که در شهر رخ می دهد را به نمایش بگذارد. زنی در میان قتل‌هایی که تمام شهر را ناامن کرده است، شجاعانه سکوت جامعه را می‌شکند و با عکس‌هایش پ.

فیلم در دو ساحت کلی پیش می‌رود یکی از زندگی‌های فردی و بیشتر احساسی لتیسیا و سایر جامعه‌های که با عکس‌هایش این دو مورد در موارد جدایی ناپذیر هستند و همه را متأثر می‌کنند اما با وجود این، بیان شکاف درون و بیرون شخصیتی هستند که این مستند زندگی‌اش را روایت می‌کند. آنچه این شکاف را بر می‌کند و تناقض را تحمل می‌کند عشق به تصویر کردن و عکاسی است. ک ک ک ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب ب… این هیچ اشکالی ندارد. او به واسطه عکس‌هایی که در ظاهر سوژه‌های آنها کاملاً بی ربط به زندگی درونی او هستند، خود را افشا می‌کنند. آنچه از عکس‌ها در عین تلخی و حس وحشتناک احساس لطیف و همدلانه لتیسیا است. هلی ار م ی ی ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ف

عکاسی به مثابه کنش اجتماعی

عکاسی به نوشتن با نور است. نور نیز افشاگر است. بدون نور عکسی رخ نمی‌دهد و به همین دلیل هر عکسی از افشای یک لحظه در پیوند به زمینه خود است. سرنخی برای یافتن ارتباطات و بافت‌های برسازنده جامعه. بی س ب ات ال ال ال ال ال ال ال ال ال ال… ردپا، خط خون است که پالرمو را در وحشت و فساد فرو برده است. او از محله و مردم فقیری شروع می‌کند که کارهای کثیف و خونبار مافیا را به خاطر فقر عملی می‌کنند. رای مافیا دست به جنایت می‌زند و این قانون‌شکنی را در زیر سایه مسلط یک مافیای سازمان‌یافته و حمایت از دول. زن ک س س س ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر ر

فیلم از تصاویر آرشیوی مهم بهره‌مند است که بیان تاریخی و فرهنگی قدرتمندی دارند. تصاویر فیلم یکی از تصاویر شخصی و خانوادگی لتیسیا است، عکس‌های دیگری که بخش مهمی از روایت را پوشش می‌دهند و سپس تصاویری از مستندها و فیلم‌های داستانی قدیمی ایتالیایی که به نوعی داستان زندگی و تاریخ روایت امروز زن را بازگو می‌کنند. با این روایت قالب گفت‌وگوی امروزی شخصیت‌ها و احوالات و احساساتی است که امروز نسبت به گذشته، اما تصاویر آرشیوی، هم در زمینه نمایش زندگی فردی او و هم در زمینه نمایش اجتماعی زیست‌محیطی و شغل او، روایت‌هایی از جانبی را پدید می‌آورد که از نظر آن‌هاست. بصری به فیلم بعد و تنوع می‌بخشد. موسیقی‌های منتخب نیز سهم مهمی در همین بیانگری تاریخی روایت دارند ل ن م

تماشای «عکاسی از مافیا» در نماوا