سندرم تونل کارپال چیست؟ علائم و راه پیشگیری از آن

سندرم تونل کارپال (CTS) شرایط مرتبط با اعصاب که باعث درد و مرگ بر مچ دست و دست رفته است.

این بیماری بیشتر در زنان دیده می شود. این بیماری در بزرگسالانی که فعالیت هایی مانند مونتاژ انجام می دهند، بیشتر دیده می شود. چنین کارگرانی سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

چه چیزی باعث سندرم تونل کارپال می شود؟

تونل کارپال گذرگاهی بین مچ دست که از عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون خم کننده (که انگشتان را کشیده است) و سایر بافت های نرم مانند رباط ها و عروق خونی محافظت می کند. طبق گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا؛ سندرم تونل کارپال زمانی رخ می دهد که چربی اطراف تاندون فلکسور متورم شده و عصب میانی را فشرده می کند.

این فشار می تواند باعث درد در مچ دست و دست شود. سندرم تونل کارپال می تواند دلایل زیادی داشته باشد.

برخی از افراد دارای تونل های کارپال کوچک تری هستند و این در سرتاسر خانواده دیده می شود.

علل دیگر این سندرم عبارتند از:

• ضربه یا آسیب به مچ دست که باعث تورم می شود.
• بیش فعالی غده هیپوفیز
• کم کاری تیروئید
• روماتیسم مفصلی
• فشار کاری
• استفاده مکرر از تجهیزات تقویت کننده دست
• احتباس مایعات در دوران بارداری یا یائسگی
• رشد کیست یا تورم در مجاری

هنوز شواهد قطعی مبنی بر اینکه حرکات مکرر و مداوم دست و مچ در حین کار می تواند باعث این بیماری شود وجود ندارد.

حرکات تکراری فعالیت های مختلف ممکن است با بیماری های دیگری مانند بورسیت و تاندونیت همراه باشد. حرکات تکراری نیز می تواند باعث درد در دست شود.

علائم سندرم تونل کارپال:

علائم این بیماری معمولاً در شب با درد در دست شروع می شود. بیماران اغلب با چنین علائمی از خواب بیدار می شوند و برای تسکین درد مجبورند دست به دست هم دهند. همچنین ممکن است علائم در طول روز وجود داشته باشد.

افرادی که علائمی مانند افسردگی و درد را در این ناحیه تجربه می کنند باید به متخصص مراجعه کنند. این ممکن است هنگام گرفتن یا نگه داشتن چیزی نیز رخ دهد.

با بدتر شدن وضعیت، درد به مچ دست کشیده شده و تا شانه یا دست ادامه می یابد. با بدتر شدن این وضعیت، بیمار متوجه ضعف در دست می شود.

تشخیص و آزمایش:

ny تشخیص سندرم تونل کارپال پزشک شما ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد. پس از بررسی حس و قدرت دست، پزشک می تواند آزمایشات بیشتری را برای تایید تشخیص انجام دهد.

این تست ها شامل EMG یا تست سرعت عصبی است. EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده می شود، در این شرایط انجام می شود. این تست خروجی انرژی از یک عضله را اندازه گیری می کند. پزشک یک سوزن کوچک را به عضله خاصی وارد می کند. این سوزن ها می توانند وسایل الکترونیکی موجود در عضله را تشخیص دهند.

تست سرعت عصبی میزان تکانه های الکتریکی در یک عصب را اندازه گیری می کند. برای این کار دو الکترود روی پوست قرار می گیرد و شوک به عصب فرستاده می شود. سرعت با فاصله ضربه اندازه گیری می شود. این آزمایش الکترونوروگرافی یا EneG نیز نامیده می شود.

درمان و درمان سندرم تونل کارپال:

برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، معمولاً جراحی لازم نیست. هنگامی که بیماری شناسایی شد، می توان پیشرفت آن را متوقف کرد، اما اگر درمان نشود، وضعیت می تواند بدتر شود.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا NSAID ها (آسپرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک)، ممکن است درد مرتبط با عفونت چشم را کاهش دهند. پزشک شما همچنین ممکن است برای تسکین درد، کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزولون را به داخل تونل کارپال تزریق کند.

اگر بیماری باعث بیماری تونل کارپال شده باشد، درمان مکرر امکان پذیر است علائم سندرم تونل کارپال خیلی کم میکنه

در موارد شدید، جراحی ممکن است ضروری باشد، اما بیماران می‌توانند درمان‌های دیگری را امتحان کنند و در صورت عدم موفقیت تحت عمل جراحی قرار گیرند.

گزینه های جراحی شامل آندوسکوپی و جراحی باز است. جراحی آندوسکوپی ایجاد دو برش کوچک در رباط است که بر روی عصب فشار می آورد.

جراحی باز باز شدن ناحیه با برش بزرگ است. درد را نمی توان با استفاده از ناحیه بیمار کاهش داد. اینها جایگزین درمان های دیگر نیستند. در برخی موارد، استفاده از ورزش می تواند علائم را بدتر کند، به خصوص اگر فشار در تونل کارپال وجود داشته باشد. این فشار علائم را تشدید می کند.

توصیه می شود در هنگام خواب مچ را در وضعیت طبیعی نگه دارید تا فشار وارده بر تونل کارپال کاهش یابد. سایر اشکال درمانی مانند یوگا و کاردرمانی را می توان با سایر برنامه های سنتی ترکیب کرد.

پیشگیری از سندرم تونل کارپال:

راه های زیادی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. همیشه موارد زیر را به خاطر بسپارید:

• هنگام انجام حرکاتی که روی مچ دست فشار می آورد، بهتر است کمی استراحت کنید.
• محیط کار خود را طوری تنظیم کنید که کمترین فشار را به مفاصل وارد کند. شخصی که می نویسد باید صفحه کلید خود را طوری قرار دهد که هنگام کار روی آن به مچ دستش فشار نیاورد.
• هنگام ورزش مراقب وضعیت بدنی خود باشید. از خم شدن عضلات گردن و شانه خودداری کنید. این کار به تدریج روی مچ دست و دست ها تاثیر منفی خواهد گذاشت.
• چند تمرین انجام دهید. این از ایجاد سندرم جلوگیری می کند.
• هنگام انجام کارهایی مانند نوشتن و نوشتن از انرژی مناسب استفاده کنید. یعنی سعی کنید دست و مچ خود را به زور وارد نکنید.
• از تجهیزات ارگونومیکی استفاده کنید که فشار روی مفاصل را کاهش می دهد.

5 راه برای درمان سندرم تونل کارپال

شاید به خم شدن استخوان ها فکر نکرده باشید، مگر اینکه سندرم تونل کارپال شرایط دردناکی را تجربه کرده اید که با سوزش، درد و سفتی دست و مچ همراه بوده و گاهی درد به بازوها نیز منتقل می شود.

این بیماری به عنوان بیماری کارمندی که پشت میز می نشیند شناخته می شود و تنها نشستن پشت کامپیوتر دلیل آن نیست، کارشناسان معتقدند که اغلب ترکیبی از عواملی مانند ارث، احتباس مایعات یا بیماری هایی مانند دیابت و آرتریت روماتوئید است. ناشی از.

خبر خوب این است که با رعایت این نکات می توانید از علائم دردناکی که به شما آسیب می زند جلوگیری کنید.

1. دستان خود را متوقف کنید.

هنگام دست زدن به آب سرد یا در حمام، کمی با دستان خود مهربانی کنید: هر دست را به آرامی از مچ بالا و پایین فشار دهید و چند دقیقه به هر طرف دراز بکشید. سپس انگشتان خود را خم کرده و دراز کنید.

. فشار کمتر

نکته: برای درست کار کردن، نیازی به فشار دادن صفحه کلید یا قلم خود را محکم نگه ندارید. لمس آرام صفحه کلید و قلم به دستان شما کمک می کند تا آرام شوند.

3. در جایی که هستید کار کنید.

افتادن روی صندلی می تواند به مچ دست و دست شما فشار وارد کند. در اینجا چهار باید و نباید از زبان استادیار فیزیوتراپی در دانشگاه فیلادلفیا برای نشستن پشت میز آورده شده است:

باید: پاهای خود را روی زمین نگه دارید و چشمان خود را موازی با صفحه نمایش نگه دارید. اگر میز و صندلی بلند دارید، از زیرپایی برای صاف نگه داشتن پاها استفاده کنید.

باید: اطمینان حاصل کنید که کمر شما از انحنای صندلی شما محافظت می کند.

باید: با پیاده روی به دفتر خود، 60 دقیقه استراحت منظم به خود بدهید، ایستادن وضعیت شما را بهبود می بخشد.

نباید: پاهای خود را بلند یا نزدیک به هم نگه ندارید. برای کاهش تنش بین مچ پا، زانو و باسن، آنها را در زاویه 90 درجه نگه دارید.

4. دستان خود را گرم نگه دارید.

ماندن در اتاق سرد باعث سرد شدن دست ها و ایجاد درد می شود. اگر نمی توانید دما را تنظیم کنید، بدون انگشت دستکش بپوشید، ممکن است در ابتدا احمقانه به نظر برسد، اما در نهایت دستان شما از شما قدردانی خواهند کرد.

5. تمرینات یوگا را انجام دهید.

همه ورزش ها برای مفاصل مفید هستند و یوگا به دلیل تسکین درد و استقلال آن محبوبیت زیادی پیدا کرده است. برای افزایش تحرک، تمرینات یوگا را برای کمردرد امتحان کنید.