راهکارهای ورود به بازارهای جهانی (قسمت 1: صادرات)

صادرات

این روش به عنوان محافظه کارانه ترین روش برای ورود به بازارهای جهانی و آزمایش امواج بین المللی در نظر گرفته می شود ، جایی که موسسات محلی مبنای صادرات کالا به بازارهای خارجی هستند و کلیه فعالیت های مربوط به فروش و بازاریابی در کشور هدف انجام می شود.

میزان سرمایه مورد نیاز در این حالت بسیار اندک است و احتمالاً ظرفیت تولید موجود برای صادرات کافی است. تولیدکننده می تواند مستقیماً یا غیرمستقیم و از طریق شرکت های مدیریت صادرات از طریق قراردادهایی با عمده فروشان با تجربه واردات خارجی انجام دهد تا کلیه وظایف توزیع و بازاریابی را در کشورها یا مناطق جهان خود انجام دهد ، درگیری است. خود را به بازارهای خارجی محدود کنید. اگر کنترل بیشتر بر این وظایف سودمندتر باشد ، یک تولید کننده می تواند سازمان های توزیع و فروش خود را تا حدودی با تمام بازارهای هدف خارجی ایجاد کند.
در هر دو مورد ، داشتن یک پایگاه تولید داخلی و استراتژی صادراتی به شرکتها کمک می کند تا سرمایه گذاری مستقیم خود را در کشورهای خارجی به حداقل برسانند و پیگیری موفقیت آمیز یک استراتژی بلند مدت صادرات به هزینه تولید داخلی بستگی دارد. دولت وابسته خواهد بود.

خسارات صادراتی:
1- کشور مقصد سازنده همان محصول است یا اینکه هزینه های تولید در کشور مبدا بطور قابل توجهی بالاتر از کشور مقصد است.

2- هزینه حمل کالا به بازارهای خارجی دور نسبتاً زیاد است.

3. تغییرات نرخ ارز را ایجاد کنید.

4- ایجاد محدودیت واردات توسط کشور هدف ، از جمله نیاز به اخذ مجوزهای مختلف ، ایجاد عوارض گمرکی بالا ، کاهش سقف های واردات محصول و …