«جنگ سرد»؛ امید و مکافات

مجله نووا، آیدا مرادی آهنی

اگر هنوز این فیلم را ندیده اید، این پست بخش هایی از داستان را نشان می دهد

رنگی نباید داستانی باشد که در آن شخصیت ها شکنجه های مداوم را تحمل کنند. بدون سیاه و سفید، نمی توان رنگ را در زمانی تصور کرد که مردم آن همیشه باید از خود بپرسند: “کشور ما با ما چه کرده است؟” شاید در چنین مواقعی است که مردم به زنجیر بسته می شوند. در پیوند دوستی یا عشق یا خانواده. و بنابراین رنج آنها را نمی توان از یکدیگر جدا کرد. ویکتور رهبر گروه است و احتمالاً قبل از اینکه زولا را ببیند، تمام رنج ها وطن پرستانه بوده است، همیشه مانند پدر لاابالی، اما یک دیکتاتور وام گیرنده. با دیدن زولا و شنیدن صدای جادویی او اما مشکل رنگ دیگری دارد. در کشوری مانند جنگ لهستان، عشق با عشق یکی نیست. و درد عشق سیاه و سفید است. ویکتور دیگر پدر تنبل نمی خواهد. با این حال، زولا هرگز چنین پدری را ترک نخواهد کرد. دو نفری که عاشق هستند اما یکی تصمیم می گیرد بماند و دیگری برود چه باید بکنند؟ به همین دلیل است که عشق بسیار ارزشمند است. به برلین، پاریس، به هر شهر دیگری که زولا و ویکتور نتوانستند.

طبق افسانه ها، پاندورا به زمین آمد و در حالی که تنها بود جعبه ای را که به او گفته بودند هرگز باز نکند باز کرد. و تنها پس از آن بود که آن درد از آن جعبه به دنیا آمد، و در میان آن همه بدبختی، چیزی به نام امید در جعبه پاندورا افتاد. چگونه تحمل و تحمل برخی از هوا و ارسال مصیبت. ویکتو و زولا در میان تمام دردی هستند که از آن جعبه بیرون آمده است. اما امید در آنهاست. آیا این امید شکنجه دیگری در جعبه پاندورا نیست و آیا کسی آن را برای کمک در قدرت کمک آماده کرده است؟ امید است که زولا را به پاریس بکشاند تا در کنار ویکتور باشد. تصور می شود که او در هر شهری که و تنها در صورت حضور ویکتور یک فرد ناشناس است. اما او هنوز نمی تواند آن را تحمل کند. زولا به خانه بازگشته است و اکنون نوبت ویکتور است که امیدوار باشد شما او را دنبال کنید. بازگشت به کشور برای ویکتور کار سختی است. هم ویکتور و هم زولا. آن وقت است که رنج آنها دیگر قابل مشاهده نیست. هر دو برای یک چیز هزینه می کنند: امید. آخرین فیلم این فیلم جنگ سرد با رنگ هایش از این ثواب ها می گوید، اما قطعاً دیگر معلوم نیست چنین عاقبتی ثواب است یا ثواب.

این فیلم را در Experience ببینید