سلامتی و پزشکی

بیماری پارکینسون چیست و چه مراحلی را دارد؟

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است که اولین علامت آن مشکل در حرکت است. در این مقاله بیماری پارکینسون مورد بررسی قرار می گیرد.
بیماری پارکینسون معمولاً در افراد مسن رخ می دهد و اغلب با رعشه و ناتوانی در حرکت مناسب همراه است. اما این بیماری دقیقاً چیست و چگونه بر بدن تأثیر می گذارد؟ بهترین درمان و بهترین دارو برای پارکینسون چیست؟ مراحل بیماری پارکینسون چگونه است و نتیجه بیماری پارکینسون چگونه است؟ با مجله پزشکی Apple Health همراه باشید تا از آخرین اطلاعات پزشکی برای پاسخ به همه این سوالات و سوالات مشابه در مورد بیماری پارکینسون مطلع شوید.

بیماری پارکینسون چیست؟
برای درک بهتر بیماری پارکینسون ، ابتدا باید با ماده ای به نام دوپامین آشنا شوید. دوپامین یک پیام رسان است که در قسمتی از مغز به نام Substantia Nigra ساخته می شود. حرکات عضلانی بدن ما توسط دوپامین هماهنگ می شود.

اما دوپامین چه ربطی به بیماری پارکینسون دارد؟ با دوپامین ، ماده سیاه به تدریج شروع به مرگ می کند و ترشح دوپامین کاهش می یابد. اگر میزان دوپامین ترشح شده بین 60 تا 80 درصد کاهش یابد ، علائم بیماری پارکینسون ظاهر می شود.
اگرچه در حال حاضر درمان بیماری پارکینسون غیرممکن است ، اما داروها و درمانها می توانند علائم آن را بهبود بخشند ، که در بخشهای بعدی به آنها خواهیم پرداخت.
علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم و نشانه های بیماری پارکینسون در افراد مختلف متفاوت است. علائم اولیه این بیماری ممکن است خفیف بوده و به هیچ وجه قابل تشخیص نباشد.
علائم بیماری پارکینسون معمولاً از یک طرف بدن شما شروع می شود. در بیشتر موارد ، حتی اگر علائم در سراسر بدن گسترش یابد ، طرفی که علائم از آن شروع شده است همیشه بدتر از طرف دیگر خواهد بود.
شایع ترین علائم و نشانه های پارکینسون عبارتند از:
لرزش
لرزش اولین نشانه پارکینسون است که معمولاً از دست و انگشتان شروع می شود. انگشت شست و انگشت شصت فرد مبتلا به پارکینسون ممکن است بارها با یکدیگر برخورد کرده و در حالت استراحت دستان وی ارتعاش کنند.

حرکت اهسته
اگر مبتلا به پارکینسون هستید ، ممکن است بتوانید حرکات ساده را به آرامی انجام دهید. به عنوان مثال ، ممکن است هنگام راه رفتن قدم های کندتر و کوتاه تری بردارید ، بلند شدن از صندلی برای شما بسیار دشوار باشد یا تغییر حالت از دروغ گفتن به نشستن (و بالعکس) برای شما مشکل باشد.
سفتی عضلات
در بیماری پارکینسون سفتی می تواند در هر ماهیچه ای در بدن ایجاد شود. سفتی عضلات با درد همراه است و می تواند دامنه وسیعی از حرکت را محدود کند.
وضعیت و تعادل مختل شده است
ناتوانی در ایستادن مناسب و حفظ تعادل ممکن است به دلیل بیماری پارکینسون باشد.
از دست دادن حرکات ناخودآگاه
بیماران مبتلا به پارکینسون ممکن است در انجام حرکات ناخودآگاه مانند پلک زدن ، لبخند زدن یا حرکت دادن دستان خود به جلو و عقب هنگام راه رفتن دچار مشکل شوند.
اختلال گفتاری
در بیماری پارکینسون ، ممکن است کلمات به راحتی به ذهن شما خطور نکند یا صحبت کردن برای شما مشکل باشد.همچنین ممکن است همیشه یکسان صحبت کنید و نتوانید کلمات و عبارات را با لحن متفاوتی تلفظ کنید.
نوشتن سخت است
فرد مبتلا به پارکینسون ممکن است در نوشتن و نوشتن کلمات کوچکتر از حد معمول دچار مشکل شود.
علت بیماری پارکینسون چیست؟
علت دقیق بیماری پارکینسون ناشناخته است. این بیماری می تواند ریشه های ژنتیکی و محیطی داشته باشد. علاوه بر این ، برخی از دانشمندان معتقدند پارکینسون ممکن است توسط یک ویروس ایجاد شود.
در مغز افراد مبتلا به پارکینسون ، پروتئین های غیر طبیعی به نام “بدن لویی” نیز یافت شده است. البته دانشمندان هنوز نمی دانند که این پروتئین های غیر طبیعی در پارکینسون چه نقشی دارند ، اما ممکن است با گسترش پارکینسون ارتباط داشته باشند.
در حالی که هیچ علت شناخته شده ای برای پارکینسون وجود ندارد ، تحقیقات عواملی را که ممکن است با این بیماری مرتبط باشند ، شناسایی کرده اند.
جنسیت: مردان 1.5 برابر بیشتر از زنان به پارکینسون مبتلا می شوند.
نژاد: به گفته یک منبع تحقیقاتی ، پارکینسون بیشتر در سفیدپوستان شایع است تا در سیاه پوستان یا آسیایی ها. دلیل این تفاوت نیز ممکن است به دلیل موقعیت جغرافیایی فرد باشد. سن: پارکینسون معمولاً در اکثر بیماران بین 50 تا 60 سال ظاهر می شود و پارکینسون در جوانان بسیار شایع نیست. در حقیقت ، تنها چهار درصد موارد پارکینسون در افراد زیر 40 سال اتفاق می افتد.
سابقه خانوادگی: افراد دارای اعضای نزدیک خانواده مبتلا به بیماری پارکینسون در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند. سموم: قرار گرفتن در معرض برخی از سموم ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد. آسیب به سر: خطر ابتلا به بیماری پارکینسون افرادی که دچار آسیب سر می شوند ، بیشتر از سایرین دچار این آسیب می شوند. در حال حاضر ، محققان هنوز در تلاش برای یافتن علت دقیق پارکینسون هستند و تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.
پیشگیری از بیماری پارکینسون
از آنجا که علت بیماری پارکینسون ناشناخته است ، هنوز راهی م effectiveثر و اثبات شده برای پیشگیری از این بیماری کشف نشده است.
با این حال ، برخی تحقیقات نشان داده اند که ورزش هوازی منظم ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.
تحقیقات دیگر نشان داده است افرادی که کافئین مصرف می کنند کمتر از افرادی که مصرف نمی کنند به پارکینسون مبتلا می شوند.
نوشیدن چای سبز همچنین ممکن است به کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون کمک کند. با این حال ، هنوز مشخص نیست که آیا این اثر چای سبز به دلیل وجود کافئین در آن است یا علت دیگری.
اگرچه کافئین ممکن است در پیشگیری از بیماری پارکینسون مفید باشد ، اما در حال حاضر شواهد کافی برای توصیه نوشیدنی های کافئین دار برای محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد.
درمان و دارو برای پارکینسون
همانطور که گفته شد ، درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد ، اما می توان علائم آن را بهبود بخشیده و کنترل کرد. تغییر شیوه زندگی ، داروهای پارکینسون و درمان معمولاً برای کنترل علائم پارکینسون توصیه می شود.
استراحت مناسب ، ورزش و رژیم غذایی سالم و متعادل از مهمترین تغییراتی است که باید در رژیم غذایی خود ایجاد کنید.گفتاردرمانی ، کاردرمانی و فیزیوتراپی از جمله درمان هایی هستند که می توانند به بهبود علائم پارکینسون کمک کنند.
تقریباً در همه موارد ، داروهای پارکینسون برای کمک به مدیریت علائم مختلف جسمی و روانی مرتبط با این بیماری مورد نیاز است.
داروهایی که برای درمان پارکینسون استفاده می شود
همه داروهای زیر به عنوان داروهای پارکینسون شناخته می شوند ، اما در موارد مختلف ممکن است پزشک تصمیم بگیرد که از ترکیب متفاوتی از آنها استفاده کند.
لوودوپا
لوودوپا پرکاربردترین داروی پارکینسون است. به تجدید ذخایر دوپامین کمک می کند. حدود 75 درصد موارد پارکینسون به لوودوپا پاسخ مثبت می دهند ، اما ممکن است همه علائم را بهبود ندهد.
لوودوپا معمولاً همراه با داروی دیگر پارکینسون به نام کاربیدوپا تجویز می شود. کاربید دوپا تجزیه لودوپا را به تأخیر می اندازد و منجر به افزایش لوودوپا در سد خونی می شود.
آگونیست های دوپامین
آگونیست های دوپامین می توانند عملکرد دوپامین را در مغز تقلید کنند. این داروها کمتر از لوودوپا م effectiveثر هستند ، اما وقتی که لوودوپا م lessثرتر نباشد ، می توانند به عنوان داروهای کمکی مفید باشند.
داروهای کلاس آگونیست دوپامین شامل بروموکریپتین ، پرامیپکسول و روپینیرول هستند.
آنتی کولینرژیک ها
داروهای آنتی کولینرژیک برای مسدود کردن سیستم عصبی پاراسمپاتیک استفاده می شود و می تواند به سفتی و سفتی عضلات کمک کند.
بنزتروپین (کوگنتین) و تری هگسی فنیدیل (تری هگسی فنیدیل) از جمله آنتی کولینرژیک هایی هستند که برای درمان پارکینسون استفاده می شوند.
آمانتادین
آمانتادین را می توان در ترکیب با لوودوپا و کاربیدوپا استفاده کرد و یک مسدود کننده گلوتامات (NMDA) است. این دارو تسکین موقت حرکات غیر ارادی است که ممکن است عوارض جانبی لوودوپا باشد.
مهار کننده های COMT
مهار کننده های COMT اثر لوودوپا را افزایش می دهند. Entacapone و Tolcapone نمونه هایی از مهار کننده های COMT هستند.
تولکاپون می تواند باعث آسیب کبدی شود و بنابراین معمولاً برای افرادی که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند تجویز می شود.
استالوو دارویی است که شامل ترکیبی از آنتاکاپون ، لوودوپا و کاربیدوپا است.
مهار کننده های MAO-B
مهار کننده های MAO-B آنزیم مونوآمین اکسیداز B. را مهار می کنند. این آنزیم باعث کاهش دوپامین در مغز می شود. Selegiline و Rasagiline نمونه هایی از مهار کننده های MAO-B هستند.
حتماً قبل از مصرف هر یک از مهار کننده های MAO-B با پزشک خود مشورت کنید ، زیرا این داروها می توانند با بسیاری از داروها تداخل داشته باشند. اینها شامل موارد زیر است:

داروهای ضد افسردگی
سیپروفلوکساسین
مخمر سنت جانی
برخی داروها

با گذشت زمان ، می توان اثربخشی داروهای پارکینسون را کاهش داد و عوارض جانبی برخی داروها حتی می تواند از مزایای آنها بیشتر باشد. با این حال ، این داروها هنوز بهترین گزینه برای کنترل علائم بیماری پارکینسون هستند و معمولاً برای همه بیماران تجویز می شوند.جراحی پارکینسون
در افرادی که به درمان با دارو یا درمان پارکینسون پاسخ نمی دهند ، پزشک شما ممکن است جراحی پارکینسون را توصیه کند. به طور کلی ، دو نوع جراحی برای پارکینسون وجود دارد:
تحریک عمیق مغز
در جراحی تحریک عمیق مغز (DBS) ، جراحان الکترودها را در قسمتهای خاصی از مغز قرار می دهند. یک ژنراتور به این الکترودها متصل می شود ، که پالس ها را برای کاهش علائم بیماری پارکینسون ارسال می کند.
جراحی پمپ تحویل
در ژانویه 2015 ، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نوعی درمان با پمپ زایمان به نام Duopa را تأیید کرد. در این جراحی از دو دارو لوودوپا و کاربیدوپا برای درمان استفاده می شود و از طریق پمپ ، دارو به شکل ژل وارد روده کوچک می شود. در جراحی پمپ زایمان ، پزشک شما باید پمپ زایمان را نزدیک روده کوچک قرار دهد.
تشخیص بیماری پارکینسون
هیچ آزمایش خاصی برای پارکینسون وجود ندارد و تشخیص بر اساس سابقه سلامتی ، معاینه فیزیکی و عصبی و همچنین علائم و نشانه ها انجام می شود. با این حال ، اگر یک پزشک به پارکینسون مشکوک باشد ، می تواند از MRI ​​یا سی تی اسکن برای شناسایی علائم استفاده کند که او را متقاعد می کند تا پارکینسون را تشخیص دهد.

مراحل بیماری پارکینسون
همانطور که قبلاً ذکر شد ، پارکینسون یک بیماری پیشرونده است. این بدان معناست که علائم با گذشت زمان بدتر می شوند.
بسیاری از پزشکان از مقیاس Hohen و Yaher برای طبقه بندی مراحل بیماری پارکینسون استفاده می کنند. این مقیاس علائم را به پنج مرحله تقسیم می کند و به متخصصان مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا میزان پیشرفت بیماری و علائم آن را دریابند.
پنج مرحله بیماری پارکینسون بر اساس مقیاس Hohen و Yaher به شرح زیر است:
سطح اول
اولین سطح بیماری پارکینسون خفیف ترین نوع بیماری است. در این سطح ، شما ممکن است علائم پارکینسون را اصلا متوجه نشوید و این بیماری زندگی روزمره شما را مختل نکند. در برخی موارد ، اگر علائم خفیف باشد ، از یک طرف بدن شروع می شود.
مرحله دوم
پیشرفت از سطح اول به سطح دوم می تواند ماهها یا حتی سالها طول بکشد و هر بیمار متفاوت است.
سطح دوم به عنوان سطح متوسط ​​در مراحل بیماری پارکینسون شناخته می شود و ممکن است شامل علائم زیر باشد:

سفتی عضلات
تغییر در واکنش های صورت
لرزش عضلات و اندام ها

در سطح دوم بیماری پارکینسون ، علائم ممکن است در دو طرف بدن ظاهر شود.
سطح سوم
سطح سوم در مرحله میانی بیماری پارکینسون است. در این سطح ، علائم بیماری به نقطه عطفی رسیده و کاملاً قابل لمس است. در سطح سوم ، علائم جدید معمولاً ظاهر نمی شوند ، اما علائم سطح دوم تشدید می شوند و ممکن است زندگی روزمره شما را مختل کنند.
حرکت و ایجاد تعادل در سطح سوم ممکن است برای افراد مبتلا به پارکینسون کمی چالش برانگیز باشد ، اما معمولاً افراد می توانند بدون کمک دیگران به کارهای شخصی خود بپردازند.
سطح 4
پیشرفت از سطح سوم به چهارم تغییرات قابل توجهی را ایجاد خواهد کرد. در این مرحله ، بیمار نمی تواند بدون واکر یا وسیله کمکی حرکت کند. واکنش ها و حرکات ماهیچه ای نیز در این سطح به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و زندگی به تنهایی می تواند ناامن و خطرناک باشد.سطح پنجم
سطح 5 پیشرفته ترین سطح در بیماری پارکینسون است. در این مرحله ، علائم آنقدر شدید خواهد بود که کمک روزانه به بیمار ضروری است. در این مرحله ، بیمار به احتمال زیاد برای حرکت نیاز به ویلچر دارد. افراد مبتلا به پارکینسون نیز ممکن است دچار سردرگمی ، گیجی و توهم شوند.

پیامدهای بیماری پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون کشنده نیست ، با این حال ، عوارض پارکینسون می تواند زندگی افراد مبتلا را کوتاه کند. ابتلا به پارکینسون خطر ابتلا به برخی شرایط خطرناک مانند موارد زیر را افزایش می دهد:

سقوط و سقوط
لخته شدن خون
عفونت ریه
انسداد در ریه ها

به طور کلی مشخص نیست که پارکینسون چقدر طول عمر فرد را کاهش می دهد. خوشبختانه بسیاری از افراد با وجود ابتلا به پارکینسون ، طول عمر را تجربه می کنند. برخی از مطالعات نشان داده اند که پارکینسون فقط طول عمر را قبل از 70 سالگی کاهش می دهد. سطح تشخیص و نحوه واکنش بدن به داروها از دیگر علائم تأثیرگذار در پیامد بیماری پارکینسون است.
آخرین کلمه
در این مقاله ما سعی کردیم بیماری پارکینسون را بشناسیم و راه های درمان آن چیست. هنوز هیچ راه حل قطعی برای پیشگیری از این بیماری پیدا نشده است ، اما تمرینات هوازی منظم ممکن است به جلوگیری از پارکینسون کمک کند. متأسفانه در حال حاضر درمان پارکینسون امکان پذیر نیست ، اما با کمک داروها ، درمان ها و برخی تغییرات در شیوه زندگی می توان علائم آن را کنترل کرد.
منابع:
healthline.com
mayoclinic.org

تمام محتویات سایت بر عهده منابع اصلی است و بانک مشاغل Infojab هیچ مسئولیتی در قبال محتوا ندارد.

دکمه بازگشت به بالا