بیماری مننژیت چیست؟ همه چیز در مورد مننژیت

مننژیت چیست؟

اصطلاح مننژیت می تواند داستان های تکان دهنده و جدیدی را در مورد نوزادان بیمار یا شیوع آنها در اردوهای دانش آموزی تداعی کند. این شرایط قبلاً رخ داده است، اما مننژیت همیشه باعث عوارض کشنده نمی شود.

مننژیت یک اصطلاح رایج برای التهاب مننژها است که لایه ای محافظ از غشای پوشاننده مغز و نخاع است. همچنین می تواند نتیجه عفونت در فضای پر از مایع بین مننژها باشد.

مننژیت انواعی دارد و برخی از آنها خطرناک تر از بقیه هستند.

دکتر دکتر می‌گوید: «بیشتر موارد مننژیت به گسترش بیماری مربوط نمی‌شود و میکروب‌های مختلفی از جمله ویروس‌ها و باکتری‌ها وجود دارند که می‌توانند باعث این نوع التهاب شوند. پلت مدان.

مننژیت چگونه بر شما تأثیر می گذارد؟

مننژیت معمولاً زمانی رخ می دهد که ویروس یا باکتری به مغز، نخاع یا مننژها پخش شود. سیستم ایمنی بدن سعی می‌کند برای مبارزه با بیماری، پاسخ ایمنی ایجاد کند. در این حالت مننژها متورم می شوند و مغز و نخاع را تحت فشار قرار می دهند.

فشار روی این اندام ها می تواند علائم موقتی مانند سردرد و گیجی ایجاد کند، اما می تواند جریان خون را به مغز محدود کند و باعث آسیب دائمی یا حتی مرگ شود.

چرا مننژیت باکتریایی اینقدر جدی است؟

بیشتر مننژیتی که در ایالات متحده رخ می دهد توسط باکتری ایجاد نمی شود. اما بسیاری از موارد بسیار جدی هستند – مواردی که منجر به مرگ یا ناتوانی دائمی می شود.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بین سال‌های 2003 و 2007، سالانه حدود 500 نفر بر اثر مننژیت باکتریایی جان خود را از دست دادند. هزاران نفر دیگر به شدت بیمار بودند یا مشکلات سلامتی مزمن داشتند.

بسیاری از انواع باکتری ها می توانند باعث تورم در اطراف مغز و نخاع شوند، اما برخی از شایع ترین آنها استرپتوکوک گروه B، استرپتوکوک پنومونیه، لیستریا مونوسیتوژنز، اشریشیا کلی و نایسریا مننژیتیدیس هستند.

این باکتری ها می توانند در هنگام زایمان از مادر به نوزاد منتقل شوند. همچنین از طریق سرفه، عطسه، بوسیدن یا خوردن غذای مسموم به افراد منتقل می شود.

انواع دیگر مننژیت: ویروس ها و قارچ ها

بیشتر موارد مننژیت توسط ویروس ها از جمله تبخال، HIV، اوریون و ویروس نیل غربی ایجاد می شود.

مننژیت ناشی از ویروس ها و سایر ویروس ها اغلب خفیف است و خود به خود برطرف می شود، اگرچه می تواند علائمی مانند تب، سردرد و حتی سفتی گردن را ایجاد کند. رگ های خونی، گشاد شدن و گشاد شدن در نخاع و مغز.

مننژیت قارچی در ایالات متحده نادر است، اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

انواع دیگر مننژیت: انگلی و غیر عفونی

برخی از انگل ها می توانند باعث ایجاد نوع نادری از مننژیت به نام مننژیت ائوزینوفیلیک شوند.

انگل مننژیت مسری نیست و معمولاً زمانی وارد بدن می شود که فرد غذای آلوده می خورد یا به طور تصادفی مدفوع حیوانات آلوده را می بلعد.

در نهایت، برخی از انواع مننژیت وجود دارد که ناشی از این بیماری نیست. این نوع مننژیت تنها زمانی رخ می دهد که بیماری در نتیجه ضربه فیزیکی باشد.

والدین نوزاد چه چیزی باید بدانند؟

هنگامی که یک نوزاد تازه متولد شده در هفته اول زندگی دچار مننژیت می شود، اغلب علائمی مانند تب را تجربه می کند. این کودکان ممکن است فقط در مراحل اولیه به مالاریا مبتلا شوند. بنابراین اگر کودکی چند روز تب داشت، والدینش باید او را نزد پزشک متخصص ببرند.

زمانی که کودک در این سن به مننژیت مبتلا می شود، معمولاً به دلیل وجود باکتری از ناحیه تناسلی تا نوزاد است.

کودکان خردسال می توانند از طریق تماس با افراد مبتلا به عفونت های دیگر به ویروس ها یا باکتری ها مبتلا شوند، اما این کمتر رایج است. افراد قبل از در آغوش گرفتن نوزاد باید دست های خود را بشویند.

اگر فردی بیمار است، آبریزش بینی یا گلو درد دارد، نباید با نوزاد تازه متولد شده تماس پیدا کند.

مننژیت در کودکان و نوجوانان:

هنگامی که کودکان خردسال و کودکان در مدرسه آلوده می شوند، احتمال ابتلای آنها به این ویروس بیشتر است. کودکان این گروه سنی تب، سفتی گردن و در برخی موارد در راه رفتن مشکل دارند.

در افراد جوان، اولین علائم بیماری تقریباً مشابه سرماخوردگی یا آنفولانزا است. این بیماری ممکن است با آبریزش بینی و گلو شروع شود، اما به سرعت در طی چند ساعت به تب، سفتی و گیجی تبدیل می شود.

نگرانی در مورد مننژیت باکتریایی در این گروه سنی زیاد است. به خصوص مننژیت به نام نایسریا مننژیتید. این نوع مننژیت می تواند باعث آسیب به نوزاد شود که در برخی موارد قبل از تشخیص بسیار شدید است.

جوانان و دانشجویان نیز در معرض خطر هستند:

مننژیت باکتریایی می تواند به سرعت در افراد نزدیک ایجاد شود.

افرادی که در اتاق خواب زندگی می کنند ممکن است بیشتر در معرض خطر باشند. به همین دلیل است که افراد باید قبل از ورود به دانشگاه واکسینه شوند.

بزرگسالان نیز در معرض خطر ابتلا به مننژیت هستند:

کودکان و نوجوانان ممکن است مستعد ابتلا به این بیماری باشند، اما هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود.

در بزرگسالان، مننژیت باکتریایی می تواند توسط استرپتوکوک پنومونیه ایجاد شود. افراد مسن، زنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است به مننژیت لیستریایی مبتلا شوند.

مننژیت چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر پزشک شما مشکوک به این عارضه باشد، ممکن است برای بررسی علائم التهاب در اطراف مغز و نخاع، عکسبرداری با اشعه ایکس یا سی تی اسکن را تجویز کند.

آزمایش خون همچنین می تواند برای شناسایی باکتری ها یا سایر میکروارگانیسم هایی که ممکن است باعث بیماری شوند استفاده شود.

تشخیص نهایی این بیماری مستلزم حذف مایع از ستون فقرات است. سطح گلوکز، پروتئین و گلبول های سفید در این مایع می تواند میزان عفونت را تعیین کند. این همچنین به پزشک کمک می کند تا علت مننژیت را تشخیص دهد.

دارو و درمان مننژیت

مننژیت باکتریایی با آنتی بیوتیک درمان می شود. دریافت داروی مناسب می تواند خطر مرگ را تا 15 درصد کاهش دهد. افراد مبتلا به این نوع مننژیت می توانند با دستور پزشک آنتی بیوتیک مصرف کنند.

برای مننژیت باکتریایی نباید از آنتی بیوتیک استفاده کرد. مننژیت قارچی را می توان با داروهای ضد قارچ درمان کرد.

چرا واکسن ها مهم هستند؟

از آنجایی که تشخیص و تشخیص به موقع بیماری مشکل است، استفاده از واکسن های ضد بیماری بسیار مهم است.

اغلب والدین نمی توانند خط مستقیمی بین سرماخوردگی یا یک مشکل جدی ترسیم کنند. به همین دلیل پیشگیری از این بیماری بسیار مهم است. کودکان باید واکسن مزدوج مننگوکوک را در 11 یا 12 سالگی دریافت کنند. از 16 سالگی شات بعدی را می گیرند.

افرادی که وارد دانشگاه می شوند می توانند یک واکسن دیگر دریافت کنند. این واکسن نباید در بزرگسالان استفاده شود مگر اینکه خطر بارداری یا ضعف سیستم ایمنی وجود داشته باشد.

سایر واکسن های رایج می توانند از نوزادان در برابر سایر باکتری هایی که می توانند باعث مننژیت شوند محافظت کنند. آنچه مهم است اثربخشی واکسن در صورت استفاده صحیح و به موقع است.